Oudergesprekken voeren in China

Inmiddels werk ik zo’n 3 maanden voor mijn nieuwe werkgever. Er is een hoop gaande en ik schrijf er vrij weinig over, maar daar komt met deze blog wellicht verandering in. In de laatste ‘Leven in China’ vertelde ik over de oudergesprekken die ik voerde. Er kwamen reacties en vragen op, vandaar dat ik je vandaag meer vertel over oudergesprekken voeren in China.

Oudergesprekken voeren: een korte terugblik

De laatste keer dat ik échte oudergesprekken had was volgens mij tijdens mijn eerste baan. Een eeuwigheid geleden, want ik die had ik in het najaar van 2009 (wie herinnert zich de ellende van die baan?). Dat waren bijzondere gesprekken, want ik werkte in het speciaal onderwijs en gaf kinderen met gedrags- en leerproblemen les. Oudergesprekken daar waren niet gemakkelijk. Ten eerste vanwege de problematiek van de kinderen, maar soms ook omdat ouders soms zelf problemen hadden. Heel leerzaam, maar ook moeilijk.
Nadat in de nazomer van 2010 naar China vertrok voerde ik eigenlijk geen oudergesprekken meer. Ik sprak wel met ouders, maar had nooit een dermate belangrijke rol als leerkracht dat ik de ontwikkeling van een kind met de ouders diende te bespreken.
In mijn laatste baan (waar ik tot eind 2014 werkte) had ik meer contact met ouders en deelde ik meer informatie met de ouders. Toch was het ook daar de Chinese leerkracht die de meeste communicatie deed.

Communiceren met ouders

In mijn huidige baan zijn het nog altijd de Chinese leerkrachten die het meest contact hebben met de ouders. We zijn met 3 leerkrachten in mijn groep; een leerkracht Chinese taal, een rekenleerkracht en ik. De leerkracht Chinese taal is op papier, met mij, de groepsleerkracht, maar in de praktijk zijn het de rekenleerkracht en ik die de groepsleerkracht zijn. Ik vind het prima, want Sue (zo heet mij collega) en ik kunnen erg goed samenwerken.
De Chinese ouders communiceren voornamelijk met de Chinese leerkrachten en de niet-Chinese ouders communiceren met mij. Dit betekent dat ik mails ontvang over wie er met wie mee naar huis gaat (normaal gaan de leerlingen met de bus), wat het huiswerk voor die week is en dat de eindopdracht voor het ‘machine-project’ té moeilijk is voor groep 3.
De meeste ouders zie ik nauwelijks simpelweg omdat kinderen met de schoolbus gaan. Dat is hier overigens heel normaal omdat internationale of tweetalige scholen niet overal in de stad te vinden zijn en ouders zelf vaak geen tijd hebben om kinderen naar school te brengen (vanwege werk en verkeersopstoppingen).

Oudergesprekken voeren in China

Zoals ik eerder aangaf voerde ik tot voor kort geen echte oudergesprekken. Daar kwam met de start van mijn nieuwe baan meteen verandering in. De ouders die hun kun naar school brengen en ophalen zie ik regelmatig en met name de eerste maand spraken ze me regelmatig aan. Vroegen naar mijn ervaring en naar de lessen, maar vertelden me ook over hun kind waardoor ik het kind weer wat beter leerde kennen.

De oudergesprekken die ik onlangs voerde waren in principe hetzelfde zoals oudergesprekken in Nederland zijn. Leerkrachten en ouders hebben de kans om over het kind te praten, de ontwikkelingen van het kind te bespreken en eventuele zorgen te uiten. Dat deed ik ook. Aan de hand van schoolwerk (spellingboeken, door leerlingen geschreven boeken en het leesniveau) en observaties vertel ik ouders hoe het met hun kind gaat. Wat ik merkte, is dat het moeilijk was om aan te geven of leerlingen ‘op niveau’ zaten. De helft van mijn leerlingen wordt Chinees-talig opgevoed en leert Engels als tweede taal. Het is oneerlijk om te verwachten dat deze kinderen hetzelfde niveau hebben als de andere helft van mijn leerlingen die Engels als moedertaal hebben. Helaas zijn er geen gegevens van voorgaande jaren om mijn leerlingen mee te ‘vergelijken’ waardoor het lastig vast te stellen is of het niveau van een kind ‘oké’ is. Gelukkig kan ik wél zeggen hoe een kind zich ontwikkelt en hij / zij stappen vooruit maakt.

Over het algemeen hebben Chinese ouders erg hoge verwachtingen van hun kind en willen zij grote resultaten zien. Op een internationale / tweetalige school ligt dit, gelukkig, wat anders. Veel van de ouders van mijn leerlingen hebben buitenlandervaring. Dit betekent dat ze er gestudeerd of gewerkt hebben. Hun kijk op de wereld en daarmee het onderwijs, is anders en wijder. Ze hebben ervaring met andere onderwijssystemen dan alleen met het Chinese onderwijs. Hierdoor zien ze in dat presteren niet het belangrijkste is. Veel van de ouders waar ik gesprekken mee had gaven aan het belangrijker te vinden dat hun kind plezier heeft in het leren (van de Engelse) taal, dan dat ze nu al een hoog niveau hebben.

Toch waren er een paar ouders die wel hoge verwachtingen van hun kind hebben. Onredelijk hoge verwachtingen in mijn ogen. Ouders die zich afvroegen waarom het Engels van hun kind minder goed lijkt te zijn dan toen hij / zij op een kleuterschool zat waar alleen maar Engels gesproken wordt. In mijn ogen is dat niet zo gek, want nu is 50% van de lessen in het Engels. En zelfs tijdens die lessen spreken de leerlingen niet continue Engels.
Of ouders die zich afvragen waarom hun kind niet zo hard vooruit gaat met lezen, maar die, bij doorvragen, aangeven hun kind nauwelijks te helpen bij dat lezen of bij het huiswerk. Ze verwachten dat hun kind alles op school kan leren en dat er thuis niets hoeft te gebeuren. Helaas werkt het niet zo en moet er thuis toch echt nog wel wat gedaan worden, wil je dat je kind vloeiend Engels gaat spreken, lezen en schrijven.

De gesprekken vinden bij ons op school in de kantine en gymzaal plaats. Vooraf krijgen ouders een bepaalde tijd waarop ze met de leerkrachten kunnen praten en in dat tijdslot kunnen ze in willekeurige volgorde met de leerkrachten praten. Met leerkrachten bedoel ik alle leerkrachten die hun kind lesgeven, dus ook de rekenleerkracht, de gymleerkracht of de ICT-leerkracht.
De gesprekken voerde ik zelf, ik ben immers naast de leerkacht Engels ook de groepsleerkracht. De meeste ouders spreken voldoende Engels, maar als dat niet gaat spreek ik met ze in het Chinees en dan meestal met een onderwijsassistent er bij om te vertalen.

Tevreden

Al met al kan ik zeggen dat ik met de ouders van mijn kinderen prima gesprekken heb gehad. De meerderheid van hen is heel redelijk en bereid om hun kind te helpen. De meeste ouders zijn hoogopgeleid, geïnteresseerd in de school van hun kind (dat mag ook wel, met het prijskaartje dat aan dit soort scholen hangt) en bereid om met de leerkracht samen te werken.

Als leerkracht ben ik nu wel benieuwd: hoe kijk jij (als ouder of leerkracht) tegen oudergesprekken aan?