Hoe lang duurt het voordat je van sommige zaken niet meer opkijkt? Wanneer worden de bijzondere dingen normaal? En hoe zorg je er voor dat bijzondere dingen bijzonder blijven?
Afgestompt of ingeburgerd?
Dit is een artikel dat ik al eens eerder op mijn vorige site plaatste, maar de moeite waard vind om hier nog eens te plaatsen.
Aan het eind van de vergadering (van het magazine ‘De Leeuw’, red.) werd er nog wat nagekletst en zo kwamen we tot de conclusie dat de meesten van het groepje toch wel wat afgestompt zijn in de loop der tijd. Inclusief ondergetekende.
Ik merk het wanneer ik de reacties lees op artikelen die specifiek over China en de Chinese gewoontes gaan. Dan vind ik sommige reacties ‘heftig’. In de zin van dat ik denk dat een bepaalde gewoonte wel meevalt. Bijvoorbeeld het spugen. Het is en blijft een bijzondere gewoonte, maar de helft van de tijd kijk ik er niet meer van op.
Mijn ouders verbaasden zich tijdens hun bezoek in 2011 over het feit dat er (redelijke wat) mensen zijn die in de vuilnisbakken op zoek gaan naar lege flesjes. Er zit statiegeld op (heel weinig), maar voor sommige mensen is dit een inkomstenbron. Op het moment dat mijn ouders hun verbazing uitten, reageerde ik amper. Voor mij was het al gewoon geworden.
Een aantal weken geleden was er ook familie op bezoek en ook zij verbaasden zich over zaken die voor mij al gewoon zijn geworden (je ellebogen gebruiken in de metro bijvoorbeeld). Het was ook hun verbazing die me even weer bewust maakte van hoe anders het hier is dan in Nederland.
Dat bewust worden van het feit dat ik gewoon in Beijing (!) woon probeer ik wel met enige regelmaat te doen. Dan sta ik echt even stil bij het feit dat ik op een behoorlijk bijzondere plek woon.
Door de jaren heen ben ik dus volgens mij enigszins afgestompt. Of ben ik gewoon al redelijk ingeburgerd?
Tis idd maar vanuit welke hoek je het bekijkt. Ik lees soms vol verbazing jouw verhalen. Zou me vanaf hier nite kunnen voorstellen dat ik ooit mijn ellebogen zou gebruiken in het ov, of zou spugen op straat. Maar das makkelijk gezegd vanuit hier.
Goede blog. Je past je denk ik toch redelijk snel aan aan je omgeving. Alleen maar goed denk ik. Zorgt ervoor dat je erbij hoort. Iets dat wij mensen toch snel kunnen.
Hou het maar op ‘ingeburgerd’! Klinkt veel positiever 🙂
Wat een goed stukje!
Dan ben je inderdaad aardig ingeburgerd. Kan me niet voorstellen dat ik aan zulke dingen zou wennen…
Het is maar hoe je het bekijkt inderdaad. Zolang je je maar kunt verwonderen over de dingen die je ziet en meemaakt is er van afstomping geen sprake lijkt me.
En wat leuk dat je mag gaan schrijven voor De Leeuw!
‘Ingeburgerd’ zou ik zeggen en dat is maar goed ook. Het zou doodvermoeiend zijn om je voortdurend te blijven verbazen over de Chinese gewoontes. Het wordt gewoon, geaccepteerd en geeft aan dat je erbij hoort!
Ik denk dat het gewoon een kwestie van inburgeren is, je woont er tenslotte alweer een tijdje en past je aan je omgeving, de mensen en hun gewoontes aan. Niet dat je het zelf overneemt maar je kijkt er, zoals wij, ook niet meer vreemd tegen aan…
Ik had hetzelfde op de Antillen.
Vriendin en ik hebben in het begin van ons verblijf tegen elkaar gezegd dat als we “dit ooit normaal gingen vinden, we echt weg moesten” (dit ging over relatie-dingen) En tja. We bleven allebei langer dan dat 😉
Het lijkt mij ingeburgerd. Afgestompt klinkt niet echt heel goed.
Tsjah denk meer ingeburgerd.. Blijf t knap vinden hoor, daar niet van!
Heb je ook de voorbije aardbeving in China gewaar geworden?
Beide een beetje denk ik
Ik denk dat het ingeburgerd is, al neem je hoop ik niet dezelfde gewoonten over 🙂
Voel mijn gevoel ben je dan niet afgestompt. Bij afgestompt heb je naar mijn idee oogkleppen op en kijk je niet ver (meer) dan je neus lang is, dus ik zou eerder zeggen ingeburgerd. Je bent allerlei dingen en gewoonte gewent en doet sommige misschien zelf ook…je past jezelf aan aan het land en gewoontes, dus ja…zéker ingeburgerd 🙂
Een zeer herkenbaar stukje en nog meer herken ik je vraag over ‘afgestomt of ingeburgerd. Ik zou jouw stukje zo kunnen kopiëren en waar jij China en Bejing schrijft, schrijf ik Mozambique en Maputo. Zo herkenbaar. Natuurlijk niet het spugen maar plaatselijke gebruiken waar ik niet meer echt van op kijk maar mijn bezoekers uit Europa wel.
Ik denk dat het wel meevalt met dat afstompen. Je past je aan je leefomgeving, niets menselijker dan dat. Waarschijnlijk verwonder jij weer aan bepaalde zaken in Nederland omdat je je inmiddels hebt aangepast aan de Chinese gewoontes.
Ingeburgerd, lijkt me. Afgestompt zou niet goed zijn, dat zou niks je meer doen opkijken..
Wat leuk dat je gaat schrijven voor De Leeuw! 🙂
Ik denk ingeburgerd, afgestompt klinkt negatief. Het is niet zo raar als je ergens langere tijd bent, dat je gewend raakt aan de gebruiken. Zou een beetje gek zijn als je elke keer weer verschrikt opkijkt. Ik vind het juist goed dat je zo ingeburgerd bent.
Mooi en herkenbaar stuk. Lijkt me sprake van ingeburgerd zijn. Ik verbaas me ook nog maar weinig over dingen die toeristen hier heel raar vinden, maar ik doe wel veel dingen nog gewoon op de niet-Colombiaanse manier. Ik kan wel erg genieten van ‘rare’ dingen en bij mezelf denken dat de wereld apart in elkaar zit met al die verschillende gewoontes en culturen.
Ik zou zeggen ingeburgerd hoor. Sommige dingen zie je gewoon niet meer op gegeven moment. Het is een beetje zoals sommige Nederlandse gewoontes zien door de ogen van een buitenlander. Blijken wij toch ook best gekke gewoontes te hebben!
Je past je aan, en dus burger je in en stomp je dus af
Ik denk dat je des te langer je in een bepaald land verblijft, des te meer je ingeburgerd raakt en je dus ook niet meer verbaasd over bepaalde gewoontes die voor een buitenstaander vreemd of apart overkomen.
Ik denk dat je gewoon heel goed bent ingeburgerd. 😉 Ik snap dat sommige dingen ‘gewoon’ worden.