Amerikaans vs. Nederlands = niets vs. alles verzekeren

“Doe het nou, stel dat er wat gebeurt!” “Er is in al die jaren nog nooit wat gebeurt, waarom zou er nu wel wat gebeuren?” “Je weet maar niet, iets met ongelukken en hoekjes.”

Amerikaans vs. Nederlands = niets vs. alles verzekeren

Even terugblikken

Wie me kent en volgt weet dat getrouwd ben met Miguel. Uit de Verenigde Staten. We zijn al bijna 7 jaar samen en hoewel onze relatie officieel intercultureel is merken we daar in het dagelijks leven weinig tot niets van. We komen beiden uit een westers land en denken hetzelfde over de belangrijk dingen in het leven. Dat onze achtergronden veel overeenkomsten hebben betekent echter niet dat er geen verschillen zijn. Ik herinner me nog goed dat we onze bruiloft aan het voorbereiden waren; hoewel we het er over eens waren dat het een simpele en kleine bruiloft zou worden hadden we tóch wat verschillende ideeën over hoe het één en ander zouden ‘moeten’ regelen. Daar schreef toen het artikel ‘verschillen tussen trouwen in de V.S. en Nederland‘ over.

Verzekeren in de V.S. en verzekeren in Nederland.

Door de jaren heen heb ik gemerkt dat er toch best wel wat cultuurverschillen zijn tussen ons. Geen grote die tussen ons in staan en waar we serieuze gesprekken over moeten hebben, maar kleine die zich zo nu en dan laten zien. Het onderwerp ‘verzekering’ is zo’n ‘cultuurverschil’.

Hoe veel is je gezondheid je waard?

In Nederland heeft iedereen een zorgverzekering. Je bent verplicht je verzekering en wanneer je dat niet doet kom je zeer waarschijnlijk in de problemen (zo niet zeker, ik weet er eerlijk gezegd vrij weinig van). Zo niet in de Verenigde Staten. Daar heeft ruim 11% van de volwassenen géén zorgverzekering (bron). Mijn lieve man hoort daar een, soort van, bij. Hij heeft geen Amerikaanse verzekering, wel een Chinese, via zijn werk.

Ooit, toen hij nog in Florida woonde, kreeg hij een blindedarmontsteking. Een ziekenhuisopname volgde, hij werd geopereerd en kreeg een fikse rekening. Een deel werd kwijtgescholden, maar alle doktersbezoeken moest hij zelf betalen. Helaas had hij geen zorgverzekering waar hij de rekening bij kon indienen en dus moesten hij en zijn familie het geld ophoesten.

Zelf heb ik al jaren een zorgverzekering (met reisverzekering), simpelweg omdat me dat een gerust gevoel geeft, maar ook omdat ik heel lang hier in China geen verzekering had. Inmiddels heb ik een goede zorgverzekering via mijn werk, alleen dekt die niet in het buitenland. Dat is dus de reden dat ik mijn verzekering in Nederland nog aanhoud; omdat ik daarmee wél in het buitenland gemaakt zorgkosten kan declareren. Iets dat bij mijn weten niet met alle reisverzekeringen kan.

Ik ga op reis en …. hoop niets te breken.

Zoals ik net al noemde heb ik een goede reisverzekering. Zonder reisverzekering zou ik echt niet op reis gaan! Ik heb iets te vaak verhalen gehoord over mensen die een ongeluk kregen en zó blij waren met hun verzekering. Zeker wanneer het een wat ernstiger ongeluk is waarbij je een ledemaat breekt, naar het ziekenhuis moet of, nog erger, terug naar Nederland moet vliegen. In de Verenigde Staten denken ze daar iets anders over. Althans, in het deel van de V.S. waar Miguel vandaan komt. Miguel ziet het nu van een reisverzekering niet zo in. In al de jaren dat we samen zijn heb ik hem nog nooit kunnen overtuigen om een verzekering af te sluiten. Tot voor kort kwam hij altijd met het volgende argument: “We’ve gone to so many places, without anything bad happening. Why would it be different this time?” En ja, daar had hij wel een punt. Want er was inderdaad nog nooit iets misgegaan. Althans niet echt. Ik denk maar even niet aan de ‘crash course’ (wat een snelle mini-cursus is) in Phonsavan die in een echte crash resulteerde met een wiel dat niet meer te redden viel. Of aan die keer dat we gingen kamperen op de Chinese Muur, we moesten vluchten voor noodweer en Miguel bijna zijn pink brak.

Eind juni was het dan eindelijk zo ver; ik wist Miguel te overtuigen om een reisverzekering af te sluiten. Nadat hij hem had afgesloten zei hij; “Well, that’s a $100,- wasted.” Ik houd wel van dat soort optimisme. 🙂

Overigens moet ik zeggen dat ik mijn eigen verzekering nog maar één keer heb hoeven gebruiken op reis.

Hopelijk houden de 4 wielen het!

Nog zoiets waarin Nederland en (sommige delen van) de Verenigde Staten behoorlijk van elkaar verschillen; het verzekeren van je auto. In sommige staten is het niet verplicht om je auto te verzekeren. Kun je je daar iets bij voorstellen? Stel dat je een ongeluk krijgt en je auto in de prak rijdt… Dat is vervelend, zéker in een land als de Verenigde Staten waar je echt niet zonder auto kunt, maar nog vervelender is het wanneer er een ander bij de aanrijding betrokken is en gewond raakt. Je moet er niet aan denken dat zelf allemaal te moeten betalen. Hoewel het in de meeste staten verplicht is om een verzekering te hebben rijdt zo’n 10% van de Amerikanen zonder rond.

Gelukkig vindt mijn Amerikaan het geen verspild geld wanneer je je auto verzekert (of zou dat iets typisch mannen zijn?). Toen we het over verzekeringen hadden en ik hem vertelde over onverzekerd rondrijden was zijn reactie: “Oh man, that’s so stupid. If something happens you’re screwed.”

In Nederland zijn er maar een paar duizend mensen die zonder autoverzekering rondrijden, volgens mij kom je er bijna niet mee weg.

Meer verzekering

Er zijn nog veel meer verzekeringen waarmee Amerikanen en Nederlanders verschillend omgaan (denk aan je huisdier, je uitvaart, je fiets, arbeidsongeschiktheidsverzekering), maar als ik die ook nog allemaal ga bespreken wordt het artikel veel te lang.

Zoals ik in het begin schreef heb ik zelf alleen een zorg- en reisverzekering.

Welke verzekeringen heb jij zoal? Enne.. wel of niet verzekeren?