Al tijden stond het boek ‘Duizend dagen in China‘ van Bettine Vriesekoop op mijn ‘te lezen’-lijstje. De oud-tafeltennisspeelster woonde na haar sportcarrière een aantal jaren in China en werkte als journalist voor NRC Handelsblad. Na lange tijd kreeg ik het boek in handen en in dit artikel lees je wat ik van het boek vind.
Duizend dagen in China – Bettine Vriesekoop
Bettine Vriesekoop vertrekt in augustus 2006 als China-correspondent voor NRC Handelsblad naar Peking. Als tafeltennisster heeft zij `Het land van het Midden al vanaf 1980 regelmatig bezocht, maar dit is anders: nu moet zij als alleenstaande moeder haar leven aan de andere kant van de wereld geheel opbouwen.
Bettine vertelt openhartig hoe zij met vallen en opstaan haar weg moet vinden als journalist in een bureaucratisch land. In de aanloop naar de Olympische Spelen doet ze verslag van de opstanden in Tibet, de aardbeving in Sichuan en de confrontatie tussen Oost en West.
Ook schrijft Bettine over haar eigen dagelijkse leven in de wereldstad: over Wang, haar hulp in de huishouding, haar assistent Colin en over het zware werk als correspondent in een cruciale fase van de ontwikkeling van China. Over de angst die ze voelt als ze op reportage gaat en haar zoon in Peking moet achterlaten, maar ook over de voldoening van haar leerproces en verrijkende ervaringen.
Wat een interessant boek!! Zeker voor mij. Ik herkende zoveel dingen die Vriesekoop beschreef. Dat maakte het boek erg leuk om te lezen. Ze schrijft bijvoorbeeld over hoe de rekeningen voor de elektriciteit en het water betaald worden (cash), over hoe kinderen opgevoed worden en over homoseksualiteit in China. Dit zijn de ‘kleine’ zaken, ze schrijft ook over grotere, politieke issues zoals de corruptie, het verzwijgen van de feiten van het Tian’anmen massacre en over het feit dat er regelmatig kinderen gestolen worden.
Minder aan het boek vond ik de schrijfstijl. Er wordt veelal vanuit het ik-perspectief geschreven wat soms wat storend was. Bij het lezen over bepaalde onderwerpen had ik een meer neutrale ‘blik’ fijner gevonden.
Daarnaast waren de politieke onderwerpen iets te veel vertegenwoordigd naar mijn idee. Het is begrijpelijk dat Vriesekoop daar als journaliste over schrijft, maar ik vind de persoonlijke verhalen juist leuker.
Wat mij betreft een aanrader voor iedereen die meer wil lezen over China en de bijzonderheden van dat land.
Het boek is bij bol.com te koop voor €12,50
Het lijkt me zeker een aanrader, is hij ook in epub?
Ja, dat is zhij; http://www.bol.com/nl/p/duizend-dagen-in-china/1001004011203676/
Zag al dat het op je leeslijstje stond. Het lijkt me zeker interessant om eens te lezen maar denk dat ik de politieke hoofdstukken laat voor wat ze zijn. Dat is niet zo mijn ding.
Precies, gewoon die politieke hoofdstukken overslaan… dat lijkt het me leuk om te lezen! 😀
Ik hou ook niet zo van het ik-gedoe. Dat doet me meteen terug denken aan Twilight. Gevangen zitten aan een persoon lijkt mij echt niets. Hoewel ik zelf vaak zo schrijf 😀
Ik heb het boek gezien, als e-boek maar gelezen heb ik het niet, het trekt niet.
Oh ja, vertel eens over die gestolen kinderen .. das niet echt waar toch ?
gr Elise
Hij staat nog op mijn wensenlijstje om te lezen.