Al bladerend door foto’s die ik de afgelopen maanden heb genomen kwam ik onderstaande foto tegen. Het is een foto van het karakter dat ik moest ‘schrijven’ tijdens mijn eerste les kalligrafie. Chinese kalligrafie kan nogal een uitdaging zijn.
De geschiedenis van de Chinese kalligrafie
Normaal gesproken worden Chinese karakters in 5 categorieën verdeeld: ideeweergaven, beeldweergaven, samengestelde ideogrammen, fonogrammen en leenkarakters. Ongeveer 90% van de karakters zijn fonogrammen.
Oorspronkelijk leren Chinezen karakters te schrijven door ze 100 keer op te schrijven. Er zijn echter een hoop karakters dan veel mensen niet kunnen schrijven, simpelweg omdat deze woorden niet veel voorkomen in de geschreven taal. Denk bijvoorbeeld aan een woord zoals ‘niezen’.
Chinese kalligrafie wordt beschouwd als een van de belangrijkste kunstvormen. Veel mensen schrijven kalligrafie ter ontspanning en in veel parken zie je vaak wat ouderen mannen met een grote kwast en water allerlei verhalen en tekens op de tegels schrijven / schilderen.
18 lijnen
Het karakter dat je op de foto ziet is het karakter dat mijn leerkracht op het bord schreef en dat ik moest schrijven met mijn penseel. Ik denk dat de leerkracht me weg wilde jagen door zo’n moeilijk karakter te laten schrijven. Waarom begon hij deze kalligrafieles niet met een simpel karakter zoals 不 (bù, niet) or 大(dà, groot)? Waarom moesten we meteen met zo’n ontzettend moeilijk karakter beginnen? Een karakter zoals dit is voor veel Chinezen ook ontzettend moeilijk om te schrijven, had hij niet kunnen bedenken hoe het voor ons zou zijn?
Het karakter op de foto heeft 18 ‘lijnen’. ‘Strokes’ in het Engels. Elke lijn heeft zijn eigen naam en wanneer je een karakter schrijft doe je dit in een bepaalde volgorde. Alle karakters schrijf je van boven naar beneden, van links naar rechts en van buiten naar binnen.
Na deze les heb ik de lessen Chinese kalligrafie voor gezien gehouden; ik besteedde de tijd liever aan het leren van mijn woordjes.
