De graslanden van Binnen-Mongolië

De wind suist, het is best fris zo, daar op die uitgestrekte Xilamuren Graslanden in Binnen-Mongolië. De zomer is duidelijk voorbij: het gras is niet meer zo groen en de paarden & koeien krijgen langzaam hun wintervacht.
Tijdens een 4-daagse reis naar Binnen-Mongolië bezocht ik onder andere de Xilamuren Graslanden en de Gobiwoestijn en sliep ik in {traditionele} gers.

De Graslanden van Binnen-Mongolië

Op zo’n 3 à 4 uur rijden vanaf het centrum van Hohhot liggen de Xilamuren graslanden. Samen met 12 anderen rijden we, met een hoop plaspauzes, naar de uitgestrekte grasvelden. Helen, die ons bij de weg staat op te wachten ontvangt ons met een uitgebreide en lekkere lunch. Zodra de eerste schalen de ger binnen worden gebracht begint iedereen te eten; 4 uur in de auto maakt hongerig!

Na de lunch trek ik mijn schoenen weer aan en maak ik me klaar voor een flinke wandeling. De hike over de Bashang Grasslands ligt nog vers in mijn geheugen (waar ik nog niet eens over geblogd heb, schaam!) en ik kijk uit naar een soortgelijke tocht. Terwijl de groep haast lijkt te hebben bungelen Miguel en ik achteraan. We lopen een stuk langzamer en genieten volop van de prachtige luchten. Door de wind zijn de wolkenpartijen geen moment hetzelfde en is het een waar schouwspel.

Gids Helen vertelt over de Mongolen, hun leven en hun respect voor de natuur. Dat er nooit gaten worden gegraven bijvoorbeeld, omdat dat in tegenstrijd is met hun geloof en liefde voor de natuur. Hoewel ze in China geboren is (Binnen-Mongolie is een autonome regio binnen China) en ‘op papier’ Chinees is, beschouwt ze zichzelf als Mongoolse. Dit geldt voor alle mensen die ik in de dagen daarna spreek.

Al lopend blijkt de wandeling toch wat meer in te houden dan alleen maar wandelen. Zo moeten we poep gaan rapen! Droge poep welteverstaan. Eh…?  Willen we ‘s avonds een kampvuur kunnen maken, dan moeten we poep verzamelen. Want, ja droog hout is er natuurlijk niet. Terwijl wij met ons alleen poep aan het rapen zijn (de een wat fanatieker dan de ander), zit Helen in het gras op haar telefoon te spelen. Jammer, want dat is niet echt wat ik van een gids verwacht. Ze mag van mij wel wat actiever zijn. En niet alleen dat, ook later, terug bij het kamp, vind ik haar niet zo vriendelijk en enthousiast.

Een deel van de groep gaat na een tijd terug naar de gers om zich daar klaar te maken voor de paardrijtocht die ze willen gaan maken. Ik kies er voor om nog een flink stuk extra te wandelen. M’n verstand op nul, genieten van de prachtige luchten, goede gesprekken en heel diep, heel veel frisse lucht inademen.

Aan het eind van de middag komen de paarden uit zichzelf terug lopen van een dagje grazen. Deze kwam heel dichtbij!

En wanneer de zon ondergaat kleurt de lucht prachtig geel en oranje.

Eten & slapen

Vooral de lunch en het avondeten zijn goed geregeld. Er is genoeg eten voor iedereen en het eten is gevarieerd. Vooral de stew met pompoen is favoriet en gaat er bij iedereen goed in!

Na een koude nacht sta ik vroeg op voor het ontbijt. Het ontbijt is wat teleurstellend, zeker in vergelijking met de lunch en het diner dat ik de dag er voor had gehad. Er is voor iedereen een eitje, mantou (gestoomd brood) en pap. Van de schaal met pap die je op de foto ziet moeten toch zeker 7 mensen eten. Niet echt veel, zeker niet wanneer je weet dat mensen een lange busrit voor de boeg hebben. We kunnen wel extra eten krijgen wanneer we daar om vragen, maar dat zullen we dan zelf moeten betalen.

Slapen deed ik in een moderne, betonnen ger inclusief toilet. Dat was wel jammer, want ik had stiekem toch gehoopt op wat authenticiteit. Helaas zat dat er niet in. Gelukkig zou ik later, tijdens de Woestijn Tour, in een echte(re) ger slapen.

Het plateau, dat ook gebruikt werd voor het eten, waar we op sliepen. Er waren dekens en kleine kussentjes om op te liggen. We lagen redelijk ruim, maar dat kwam vooral omdat er 3 jongens waren die besloten op de grond voor het plateau te gaan slapen. Hadden ze ook op de verhoging gelegen dan was het wel erg knus geworden. Zeker wanneer je je realiseert dat al deze mensen vreemden voor me waren.

Conclusie

De graslanden zijn meer dan de moeite van het bezoeken waard. De weidsheid, de verten en de prachtige luchten die je er kunt zien. Het is de rit vanaf Hohhot waard.
Wel raad ik je aan om in juli of augustus te gaan wanneer het gras groen is. Nadeel van de zomermaanden is wel dat alle Chinezen dan ook reizen en het er erg druk zal zijn.
Verder zou ik er bij een volgend bezoek voor kiezen om twee nachten in de ger te blijven in plaats van 1 nacht. Hoewel het Anda Guesthouse niet zo’n tour aanbiedt is het wel mogelijk om dat te regelen. De eigenaar is erg flexibel en helpt je graag je tours aan te passen of regelt een auto voor je wanneer je naar een andere afgelegen plek wilt. Wanneer je 2 nachten blijft heb je een volle dag in de graslanden waardoor je verder kunt wandelen.

Ik nam deel aan de Grassland tour op uitnodiging van het Anda Guesthouse in Hohhot.
Meningen zijn, zoals altijd, van mijzelf. Ik weiger samenwerkingen die mij dat verbieden.
Lees voor meer informatie mijn disclaimer.