3 maanden. Drie maanden lang verscheen hier geen blog. Het was stil, mensen vroegen zich af of de site nog wel bestond en of ik oké was. Gelukkig bestaat mijn blog nog en gelukkig ben ik oké. In deze blog ga ik jullie proberen een beetje bij te praten.
Juni – laatste maand van het schooljaar
De laatste maand van het schooljaar was pittig. Ik moest rapporten schrijven, veel dingen afronden, mijn lokaal opruimen én er speelde veel bij mijn leerlingen. Er was een leerling die niet meer in de klas kon en mocht zijn. Deze leerling vond een privéleerkracht en kreeg in een eigen lokaal les. Er waren andere situaties met leerlingen en een ouder die haar kind van school haalde. Dit vond allemaal in mijn groep plaats en ik kan je zeggen dat dat behoorlijk heftig is. Het deed veel met me en er waren momenten dat ik echt aan mijn kunnen twijfelde.
Een heftige maand dus waardoor ik geen energie had om blogs te schrijven.
Gelukkig waren er ook leuke dingen. Zomers in Beijing zijn warm en verkoeling is dan heel fijn. Mijn baas verzorgde een ijsmiddag voor ons met zonnebrillen, opblaaspalmbomen en ijsjes met toppings. Super lekker!
De poesen kregen hun jaarlijkse vaccinatie en deden het verrassend goed. Ethel liet vorig jaar nogal duidelijk weten dat ze het niet leuk vond, dit jaar was ze heel braaf en stil.
Verder werd ‘Game Night’ geintroduceerd. Samen met een paar vrienden speelden we een paar keer een avond allerlei spellen. Onze collectie is nog niet groot, maar we speelden tot nu toe Exploding Kittens, Cards Against Humanity, What Do You Meme, en Secret Hitler. Het waren hele gezellige avonden en hopelijk spelen we snel weer!
Juli – Op pad met een filmploeg & familiebezoek
Eind mei was ik op een event voor YouTubers in China. Het werd georganiseerd door Miguel zijn werk en het was een event waar je jezelf kon pitchen en aanmelden voor samenwerkingen. Ik meldde me aan als geïnteresseerde voor het project en sprak met diverse mensen, waaronder Apple. Apple werkt voor een Chinees bedrijf dat korte documentaires maakt en ze was op zoek naar iemand voor haar ‘Journey to the West’ project. We praatten en spraken af voor een week later. Uiteindelijk hadden we een overeenkomst en zo gebeurde het dat ik de eerste week van juli met een filmploeg van Xi’an naar Urumqi (Xinjiang) reisde. Een heel bijzondere reis waar ik heel graag meer over wil vertellen en waar ik je heel graag foto’s en video’s van wil laten zien. Het is zo’n práchtig gebied, onwerkelijk bijna.
Verder kwam er in juli familie op bezoek. Met mijn schoonzus en haar zoontje reisden Miguel en ik naar Xi’an (ja, ik was er 2 keer in 2 weken) en Chengdu. Aan het eind van de maand was mijn moeder er en met haar verkende ik Beijing en we waren een paar dagen in Xiamen.
Ook in juli had ik dus weinig tijd om te schrijven.
Augustus – een nieuw schooljaar met meer verantwoordelijkheden
De eerste week van augustus had ik nog vrij (ik was de eerste week van augustus in Xiamen), maar op de 6e moest ik weer aan de slag. Ik begon rustig met trainingen, het plannen van lessen en het inrichten van mijn lokaal, maar op de 20e begon het echt. Dat was de eerste lesdag! Dit jaar heb ik weer twee groepen. Ze zijn echter 50% groter dan vorig jaar. Dat klinkt heel wat, maar ik heb alsnog maar 14 leerlingen per klas. Het is een mix van leerlingen die Engels als moedertaal hebben en leerlingen waarvan Chinees de moedertaal is. Dat betekent dat ik leerlingen heb die op niveau (groep 4) lezen, maar ook leerlingen die op het niveau van groep 2 lezen. Uitdagend!
Dit jaar ben ik, samen met een Chinese leerkracht, teamleider van mijn leerjaar wat inhoudt dat ik bijeenkomsten voor mijn team leidt, meer werktaken heb en geregeld met de andere teamleiders en directrice overleg heb.
Een leuke uitdaging, maar het zorgt ook voor meer werk. Gelukkig heb ik wat meer vrije uren in de week (ik heb 4 lesuren per dag (2×2)), wat alles enigszins in balans houdt.
Toch merk ik dat ik de eerste weken veel tijd kwijt ben aan het plannen van mijn lessen en het analyseren van de MAP-test die mijn leerlingen aan het begin van het jaar deden.
Video’s maken
Wat ook een oorzaak voor de stilte hier op GoYvon is, is dat ik het bewerken van video’s de laatste maanden steeds leuker ben gaan vinden. Ik vind het leuk om te filmen, maar het bewerken is nog nét iets leuker. Dat doe ik dan ook geregeld in het weekend of ‘s avonds. Helaas kan ik niet genoeg tijd vrij maken voor filmen én bloggen, waardoor het hier dus 3 maanden lang heel stil was.
Ik wil het liefst een balans vinden tussen beiden omdat ik denk dat ze elkaar kunnen versterken. Daarnaast denk ik dat het goed is wanneer ik in het Nederlands blijf schrijven. Ik praat nauwelijks Nederlands en ik merk dat wanneer ik het doe het me toch echt wel wat moeite kost de juiste woorden te vinden. Hetzelfde geldt voor het schrijven, ook daar doe ik wat langer over én ik verbaas me bij het schrijven over de hoeveelheid rode strepen onder woorden (ik heb veel moeite met meervoudsvormen).
Mocht je een tip voor me hebben hoe ik een goede balans tussen beide kan vinden, let me know.
Meer bloggen
Mijn voornemen is om weer meer te gaan schrijven. Ik vind het nog steeds leuk om over mijn reizen en leven in Beijing te schrijven. Tijd en onderhoud zijn nu mijn grootste belemmering. Er moeten heel veel artikelen nagekeken worden op de site en daar gaat heel veel tijd in zitten en het is niet bepaald een leuke klus.
Conclusie; ik ben er nog! Mocht je het hier te stil vinden, volg me dan op Instagram of Facebook, daar ben ik vaker te vinden.
Leuk om weer een update te lezen!
Ik vind het reilen en zeilen op jouw school echt fascinerend. Hoeveel leerlingen zitten er in totaal? Klopt het dat het nogal een school voor de rijke is?
Bedankt voor je reactie, leuk!
Wat maakt het voor jou zo fascinerend?
Op de campus waar ik werk hebben we nu zo’n 150 leerlingen. Niet zo heel veel. Het is een privéschool, daar hoort een prijskaartje aan. Het is niet goedkoop en de meeste ouders hebben een goede baan. Er zijn overigens scholen die nog een stuk duurder zijn dan mijn school.
Jeetje, dat klinkt zeker als een pittig einde van je schooljaar! Fijn dat je daarna zoveelL tijd had om lekker te reizen. Je foto’s van t westen zien er tof uit.. krijg spontaan weer zin om daar naartoe te gaan. En verder: toch weer een post van je te lezen. Kan me voorstellen dat het wel moeite kost soms, als je zo weinig met de moedertaal doet.
Fijn om weer even (bij) te lezen. En ‘nauwelijks Nederlands’ praten herken ik helemaal. Ook dat is voor mij een reden waarom ik blog in het Nederlands.
Zo, toch altijd leuk om weer even iets van je te lezen.
En pffft, dat was een roteinde dat schooljaar.
Fijn dat je weer een blog hebt geschreven.