Groen, groener, groenst in de Bashang Grasslands

Deze minireis stond al vanaf begin 2014 gepland. Samen met vriendin Judith zou ik samen met de Beijing Hikers naar de Bashang Grasslands (坝上草原 in Chinees) in Hebei gaan. We moesten even geduld hebben tot we écht konden gaan, maar toen we er in augustus waren bleek ons wachten niet voor niets te zijn geweest.

De Bashang Grasslands

Na een busreis van zo’n 5 uur arriveren we met een groep van zo’n twintig mensen bij een klein guesthouse waar we twee nachten zullen slapen. We installeren ons allemaal in een kamer en niet veel later is het tijd voor het avondeten.

Het avondeten smaakt goed. De lange busreis heeft hongerig gemaakt en de verschillende gerechten gaan er dan ook prima in. We worden goed verzorgd, want het eten blijft maar komen en zodra er een schaal leeg is kunnen we zonder problemen meer krijgen.
Na het avondeten loop ik samen met de anderen naar het klein dorpje waar we verblijven. Ik kijk m’n ogen uit: overal om me heen bevinden zich restaurantjes die geroosterd schaap serveren. De schapen hangen, klaar om geroosterd te worden, naast de barbecue en hongerige Chinezen (wij zijn de enige westerlingen) lopen rond op zoek naar het beste schaap.

Hiken

‘s Ochtends zijn het de zonnestralen en het gehinnik van de paarden die me wekken. Het ontbijt is prima en ik zorg er voor dat ik genoeg eet voor de wandeling die we die dag gaan maken. Na het ontbijt is er voor iedereen genoeg water én zijn er snacks voor onderweg.
We lopen eerst door een stuk dat erg populair lijkt te zijn. Ik word van alle kanten benaderd of ik met mensen op de foto wil. Misschien ben ik wat onaardig, maar ik zeg tegen iedere persoon die me vraagt ‘nee’. Ik ben hier om van de graslanden te genieten en dat zouden zij ook moeten doen.
Na een half uurtje lopen hebben we de drukte achter ons gelaten en is het enige dat ik zie gras. Gras met her en daar een grazend paard. Paarden zijn er trouwens ook mee. We hebben een lokale gids en twee paarden mee voor het geval iemand erg vermoeid raakt, of vervelender, gewond.

Ik loop en loop, kijk om me heen, neem flinke happen schone lucht en geniet van de leegte, de rust en de uitgestrektheid van het landschap. Doordat we 3 gidsen mee hebben hoeven we niet echt samen te lopen; we vormen een lange sliert en soms zitten er tientallen meters tussen mij en m’n voorganger.

Het is zomer en het gras is op haar mooist. En niet alleen het gras. Er staat een enorme hoeveelheid bloemen in volle bloei tussen de grassen en die zijn echt prachtig.

Na het hiken geniet ik van een biertje, klets ik wat met de anderen en aanschouw ik de prachtige zonsondergang.

Paardrijden

Na de hike op dag één is er de mogelijkheid paard te rijden. Iets wat ik graag wil doen, maar ik wil wel écht rijden. Als tiener heb ik jaren gereden en simpelweg achter elkaar aan stappen zie ik niet zitten. Ik vind een medestander en met haar besluit ik om ‘s ochtends een lange rit te gaan maken in plaats van te gaan lopen.
Het is een goed besluit want ik geniet enorm van het rijden. Hoewel het jaren geleden is dat ik op een paard zit voelt het als snel weer vertrouwd. De paarden lijken het echter niet gewend te moeten luisteren naar hun berijders: ze zijn enigszins eigenwijs het er is zelfs een moment dat ik het paard waar ik op zit nog de kant op krijg waar ik heen wil…

We galopperen een stuk heerlijk hard en besluiten om te keren om zo nog eens te kunnen rennen. Mijn paard denkt daar anders over en besluit de heuvel op te gaan. Ik probeer van alles om hem naar beneden te krijgen, maar het lukt niet. Het lijkt me verstandig af te stijgen en hem aan de hand mee te nemen. Het paard schrikt echter en voor mijn eigen veiligheid laat ik het paard gaan. De meiden die mee zijn zien dit tafereel en eentje grijpt haar kant om dit fantastische actie-shot te maken.

Na alle hectiek is het voor ons alleen tijd voor een pauze. De paarden grazen wat en ik klets wat met de gids.

We rijden in totaal drie uur wat een prima lengte is voor een tocht. Ik heb de kans om meer van de grasslands te zien en vanaf de rug van een paard is het een heel ander gevoel dan wanneer je zelf door het gras loopt.

Als het kan doe ik deze tocht volgend jaar zo weer, het is heerlijk om Beijing in de hete zomermaanden even te kunnen ontsnappen.

Tijdens deze trip heb ik gevlogd, mocht je de vlog nog niet gezien hebben, je vind hem hier.

Ik noemde ze in mijn intro al; de Beijing Hikers. Ze bieden heel veel toffe tochten en treks aan in de omgeving van Beijing. Onder andere naar de Chinese Muur, maar ook naar andere delen van China en raad ze dan ook zeker aan als je er over denkt iets soortgelijks te doen.
Dit is mijn eigen mening, deze post / trip is niet gesponsord, ik ben simpelweg enthousiast over ze.