En dit groot uitgevallen badeendje lag zo’n jaar geleden in het water bij het Zomerpaleis in Beijing. Hiervoor was de rubberen eend onder andere al te vinden in Hong Kong, Osaka, Sydney en Hasselt. Zo’n grote eend, die moest ik natuurlijk gaan zien!
Grote Badeend & Florentijn Hofman
Sommige blogposts van mijn oude blog verhuis is geleidelijk hier naar toe. Het kan dus voorkomen dat je sommige stukken al eens gelezen hebt. Zoals deze.
Nu dit gele gevaarte, ontworpen door Nederlander Florentijn Hofman, zo dicht in de buurt was moest ik het uiteraard even zien. Afgelopen zaterdag was het zover. Samen met een Nederlandse vriendin en haar zusje reisden we, de smog trotserend, naar het Zomerpaleis.
Censuur
China zou China niet zijn als het wat eigenaardige eisen had en hun censuurpolitiek niet zou loslaten op de gele eend. In Hong Kong was de eend 30 meter hoog, al best behoorlijk aan de maat. Maar nee, Beijing wilde het cadeau van Amsterdam (ter gelegenheid van de Fashion Week) alleen maar accepteren als het groter was dan de eend die in Hong Kong was geweest. En zo gebeurde het dat er een 32 meter hoge eend naar Beijing kwam.
En dan was er nog het feit dat de ‘rubber duck Beijing‘ onvindbaar was op Baidu (de Chinese variant op Google). Alle sites met de eend erop waren geblokkeerd omdat iemand een parodie had gemaakt op de bekende foto van de tank man, die in 1989 werd gemaakt. Zo’n actie is onacceptabel en daar moesten maatregelen tegen genomen worden.
Hoe groot ook, van een afstand was-ie nog best moeilijk te zien door alle smog die er hing. Het was echt heel vies weer die dag. Gelukkig had de luchtkwaliteit geen invloed op de sfeer, want het was erg leuk! Ik werd er stiekem gewoon een beetje blij van. Het is toch ook gek, zo’n groot geel ding in het midden van een meer, omringd door kleine bootjes en gemaakt door een Nederlander?
De vrouw naast mij staat bewust ook op deze foto. Er waren zoveel mensen die een eendje mee hadden genomen en hier mee op de foto gingen! Veelal waren deze buiten de poorten van het Zomerpaleis gekocht, of ze werden ergens stiekem gekocht bij de vrouwen die de knuffels illegaal op het terrein verkochten.
De illegale verkoop van knuffels leek echter geen effect te hebben op de verkoop van de officiële merchandise. De rubberen eendjes, van 99RMB, vlogen als warme broodjes over de toonbank. Opvallend, want dat is voor de gemiddelde Chinees best een hoop geld.
De meeste Chinezen die naar dit beestje kwamen kijken waren zich er vermoedelijk niet van bewust dat ze naar kunst keken. Kunst met principes, dat wel.
The Rubber Duck knows no frontiers, it doesn’t discriminate people and doesn’t have a political connotation. The friendly, floating Rubber Duck has healing properties: it can relieve mondial tensions as well as define them. The rubber duck is soft, friendly and suitable for all ages!
Kunst? Of gewoon een grote, gele, rubberen eend?
Ik vind dit zo leuk, hè. Dat jij dan in China gaat kijken naar een kunstwerk van een oud klasgenoot van me. Wat heeft ie het letterlijk en figuurlijk ver geschopt.
Echt waar?! Dat is inderdaad leuk! Toevallig ook, dat je bij hem in de klas hebt gezeten. Heb je nog contact met hem?
Wat gaan ze in China toch altijd bijzonder om met dit soort dingen. Hij is wel huge hoor, die eend.
Zo’n leuk ding! Het valt me trouwens nog wel mee dat het statement dat bij het eend(je) hoort geaccepteerd is? Ik zou ‘m ook graag willen zien eigenlijk, vind het wel wat hebben dat hij zo over de wereld gaat. En typisch dat hij ‘groter dan’ moest zijn in Beijing…
Ik ben gék op ‘m! Superding 🙂
Leuk die Nederlandse eend in Beijing…
Wij Nederlanders kunnen er anders ook wat van hoor. Een paar jaar geleden ben ik in Nederland naar een expositie van Ai Wei Wei’s werk geweest. Een van de werken die geëxposeerd werd waren de Sunflowerseeds. Ik ben even kwijt hoeveel van die zaadjes er waren. Kleine steentjes beschilderd als zonnebloemzaad. In het museum lagen ze in twee keurig geharkte ‘bedden’; aanraken was verboden. In Engeland, waar de expositie eerder te zien was, was dit werk tentoongesteld zoals de kunstenaar het bedoelde. Een ruimte volgestort met stenen zonnebloemzaden waar de mensen overheen liepen, op zaten, mee speelde.
Ik heb het even nagezocht, want daar wil ik dan meteen het fijne van weten 🙂
Blijkt dat de nabijheid en tastbaarheid van het hele kunstwerk al door de Tate-gallery zelf is ingeperkt.
Reden? Ze wilden niet aansprakelijk gesteld worden voor mensen die mogelijk benauwd zouden worden door het stof dat tussen al die ‘zaadjes’ zou komen.
Zucht…
Ik vind hem grappig. Hij ziet er ook lief uit, dus ik kan me voorstellen dat veel mensen er eventjes een beetje liever door worden. 😉
Wat grappig zo’n badeend in het buitenland! Ik wist helemaal niet dat dit concept bestond. Leuk artikel!
Wat leuk dat je de eend hebt gezien! 😀
Ik had hem al eerder gezien, en ik wist ook dat de eend nu in Beijing is. Leuk dat je hem bent gaan zien.
Ik vind het kunst, van zoiets kleins en liefs, zo’n object maken wereldwijd!
Wat leuk! Ik hou er wel van. Of het nu kunst is of niet, je ziet er in wat je zelf wilt, toch?
Leuk blogje ook, de eend was/is leuk!
Haha ik vind het echt super leuk!
Lol, wel grappig hoe chinezen overal raar en moeilijk over kunnen doen :p
GEweldig, die eend!
Ik ben gék op die eend! 🙂
O haha… Wat een geweldig kunstwerk! Ik moet zeggen dat ik de kunst soms niet echt snap, maar deze is wel gewoon leuk en wow… 32 meter!! Ik kan me er bijna geen voorstelling van maken hoe enorm dat is in het water. Soort enorme badkuip met rubber eendje…:)