Hiken met een hondje in de Tiger Leaping Gorge

28 haarspeldbochten, ontzettend blauw, helder water, muilezels die je op je rug nemen en wiet om die bochten wat gemakkelijker te maken. Je vindt het allemaal wanneer je een trekking maakt door de Tiger Leaping Gorge, niet ver van Lijiang.

Hiken met een Hondje in de Tiger Leaping Gorge

In de vroege avond arriveerden we in Lijiang. Een populaire reisbestemming onder de Chinezen. Het is zelfs een van de meest touristische steden ter wereld! Zeker nadat het stadje na de aardbevinding in 1996 weer helemaal opgebouwd werd. De Rough Guide schrijft er het volgende over.

In 1996, following a devastating earthquake, the government invested heavily in rebuilding and aimed to recap its investment through tourism. Now Lijiang is one of the most visited tourist destinations on the planet, and the old town, though undeniably pretty, has become a cultural theme park.

Als je mij kent kun je vast wel raden wat ik er van vond; te druk en te commericeel. Het centrum bestond uit honderden kleine souvenirwinkeltjes met 1000 soorten kleine prullaria. Het spul dat de Chinezen fantastisch vinden, maar waar bij mij de rillingen van over mijn rug kruipen. We richtten ons dan ook voor 100% op wat hopelijk het hoogtepunt van onze reis zou worden; een trekking door de Tiger Leaping Gorge.

De Tiger Leaping Gorge

De Tiger Leaping Gorge is een nauwe bergpas en bevindt zich zo’n 70 kilometer ten noorden van Lijiang. De naam die de gorge heeft komt van een legende. Aangezien de bergpas is op sommige plekken zo smal is, is er ooit een tijger weten te ontsnappen door van de ene naar de andere kant te springen. Het is niet alleen een smalle bergpas, het is met een hoogte / diepte van 2500 meter ook nog eens ‘s werelds diepste canyon (Rough Guide).

In de vroege ochtend verlieten we ons hostel en reden we met het openbaar vervoer naar de Gorge. De rit gaat niet al te snel; we arriveerden vlak voor het middaguur. En geloof het of niet, het was toen behoorlijk warm! Ik had deze warmte niet verwacht voor begin februari en was dan ook enigszins overrompeld. Mijn kleding zou te warm blijken en zonnebrand had ik ook niet bij me.

Het hiken

De kortste hike die je kunt doen is een twee-daagse. Tijdens deze hike slaap je een nacht in de gorge, in een van de guesthouses die je er vindt. Er zijn er een aantal zodat je niet vroeg hoeft te stoppen mocht je snel lopen, of nog heel laat door moet lopen omdat je wat langzamer loopt. De hike zelf is ook niet altijd even makkelijk door alle smalle paadjes, de keien en de ongelijke hoogtes.

Op sommige momenten had ik het best zwaar; de warmte, de hoogte en de haarspeldbochten maakten het op sommige momenten best zwaar. Achteraf vroeg ik me af of ik toch niet de wiet had moeten kopen die vlak voor ik aan de bends begon aangeboden werd. Of had ik toch op de muilezel moeten springen die me continue achter de voeten liep. De eigenaar vond me er misschien zwak uitzien dat hij me ‘achtervolgde’, maar ik was niet van plan voor de makkelijke optie te kiezen.
De bochten zwaar, maar de geweldige uitzichten maakten het meer dan de moeite waard! Jammer is wel dat je voor het maken van foto’s op bepaalde plekken soms nog weer extra moet betalen. Er zitten mensen bij de uitkijkpunten die er zijn en vragen je 10RMB om op het uitkijkpunt te mogen staan.

De tweede dag was het weer een stuk minder en moest ik m’n jas aanhouden (op dag 1 was ik nog verbrand). De tweede dag kregen we gezelschap van een klein hondje dat ons, echt waar, de hele route volgde. Af en toe verdween hij even, maar altijd verscheen hij weer. Zo leuk en lief!
Helaas hadden wij maar weinig tijd en konden we maar 1 nacht blijven, ik was er graag nog een nachtje of twee langer gebleven!