Leven in China Maand #91 & #92 – Naar de politie, Waldo & een sake festival

Juni! 2018 zit er gewoon al bijna voor de helft weer op! Nog maar 4 weken en dan zit het schooljaar er voor mij op, dan heb ik 5 weken vakantie. De vakantie is een heel fijn vooruitzicht, want dit schooljaar was best heftig. Daarover later wellicht nog meer, eerst wat foto’s van maart en april. Ja, een paar maanden geleden… Ik heb de afgelopen weken namelijk nauwelijks tijd vrij gemaakt voor dit blog. Eerlijk gezegd weet ik niet of me dat de komende 2 maanden wel gaat lukken, want zowel juni als juli zitten al aardig vol.

Maart – Ik at geloof ik alleen maar…

Ik maakte een selectie van foto’s om te delen en het ziet er een beetje eentonig uit. Het lijkt erop alsof ik alleen maar aan het eten ben geweest. Geloof me, dat is niet zo. Ik fietste elke dag naar mijn werk en deed bijna elke week een yogales. Maar ja, daar maak ik geen foto’s van.

In maart ging ik, samen met Miguel, voor het eerst in jaren weer eens naar de bioscoop. We aten eerst bij een restaurantje in Sanlitun; spicy noodles en dimsum. Daarna keken we Black Panther. Een film die Miguel graag wilde zijn en omdat iedereen er online zo énorm enthousiast over was wilde ik hem ook wel zien. Het was mijn eerste film in de series en ik was best onder de indruk. Goede film! The Avengers heb ik (nog) niet gezien, maar ik heb opdracht gekregen om eerst wat andere films te zien voor ik The Avengers kijk omdat ik er anders niets van zou snappen…

Op de vorige campus waar ik werkte wordt er eens per jaar een ‘Teacher Appreciation Lunch’ georganiseerd door ouders. Heel aardig en altijd ontzettend lekker. Op de nieuwe campus werd iets soortgelijks voor ons georganiseerd, maar dan na schooltijd. In een Mexicaans restaurant in de buurt van mijn school (Lucky Lopez), stonden allerlei lekkere hapjes en drankjes voor ons klaar. Het restaurant was mooi versierd en we kregen allemaal een roos mee naar huis. Zo’n lief gebaar!

Sake! Ik lust zo af en toe wel een glaasje van het één of ander en toen ik een flyer over een Sake Festival onder mijn neus gehouden kreeg was ik meteen enthousiast. Ik kocht kaartjes en Miguel en ik togen op een avond naar het festival. Op het ‘festival’ aangekomen bleek het niet echt een festival te zien. De sakes stonden uitgestald op kleine tafels en er waren zo’n 12 soorten die je kon proeven. Er was weinig sfeer en er waren heel weinig mensen. Jammer, want een Sake Festival had heel leuk kunnen zijn.

In maart werd het weer wat warmen en kwam het Chinees Nieuwjaar officieel ten einde. Overal in de stad werden de rode lantaarns van de stadsverlichting afgehaald en opgeruimd. Op sommige plekken in de stad leek dat er wat zorgvuldiger aan toe te gaan dan op andere plekken. Met het mooie weer kwamen de mensen ook weer naar buiten, zoals de oude man en vrouw op de foto.

Milk Tea is en blijft één van mijn favoriete drankjes. Zeker op warme dagen is het lekker. Ik houd niet echt (of echt niet) van frisdranken, dus dit is een goed alternatief. In het zuiden van China is milk tea een stuk populairder dan hier in Beijing. In Shaoxing, waar ik ooit woonde, vond je elke 500 meter wel een plek waar je milk tea kon krijgen. Waarom is Beijing er geen groot fan van?

Een foto van smog? Nee, niet in dit geval. In het voorjaar wordt Beijing geregeld verblijd met een zandstorm. Vanuit het noorden wordt zand naar Beijing geblazen en na zo’n storm is alles bedekt met een laagje zand. De PM2.10 schiet in het geval van een zandstorm omhoog en wie naar buiten gaat doet er in zo’n geval goed aan een masker te dragen.
Elke maand zijn er wel jarigen op het werk en die worden aan het van de maand gevierd. Iedereen neemt wat te eten mee en vervolgens staat er een over load aan eten op tafel. Gelukkig zijn er ook wat gezonde snacks om te eten en is het niet alleen maar junk.

April – Politie, Waldo & Spicy

Het was tijd voor mij om mijn werkvisum te verlengen met een jaar. Nou had ik me bij terugkomst uit Japan in januari nog niet weer geregistreerd, dus dat moest ik doen vóór ik mijn nieuwe visum kon gaan aanvragen. De vrouw die dit altijd was niet heel blij; ze gaf me een officiële waarschuwing! Wanneer ik een volgende keer weer te laat ben moet ik een boete van 500RMB betalen. Daar zit ik natuurlijk niet op te wachten, dus vanaf nu zorg ik er voor dat ik altijd binnen 48 na binnenkomst (in China) bij de politie ben.

Begin april wilden Miguel en ik gaan koken, maar het gas bleek op. Hier betaal je niet maandelijks, maar zet je een tegoed op je ‘gaskaart’. Wanneer het tegoed te laag is wordt de gastoevoer gestopt en heb je geen gas meer. De volgende dag ging ik met de opwaardeerkaart naar de bank en kocht ik gas. Daarna thuis de kaart in de gasmeter gestoken en we konden weer koken.

Hot & Spicy Festival

Zo nu en dan worden er Food Festivals gevierd. Beijing kent de Pizza Competition, de Burger Cup en het Hot and Spicy Festival. Samen met een aantal collega’s deden we ons op een zonnige zondagmiddag tegoed aan pittig eten. Pittige worstjes, potato spirals met extra veel kruiden en nachos met véél hot sauce. Good times!

Een uniek moment! De poezen zitten naast elkaar én kijken allebei richting de camera. Door de lichtinval is het een wat donkere foto, maar ik wilde hem toch delen. Normaal gesproken blijven ze redelijk bij elkaar uit de buurt. Soms spelen ze met elkaar, maar vaker probeert Sporty (links) de baas te spelen over Ethel.

Op mijn werk hadden we een Love of Reading Week. We lazen extra veel, nodigden ouders en leerkrachten uit om in hun moedertaal te komen voorlezen (we luisterden naar bekende verhalen in het Spaans, een lokale taal uit Rwanda, het Zweeds en het Nederlands), hadden een pyjama-feest en kwamen als een boekkarakter naar school. Ik ging voor makkelijk & herkenbaar; Waldo! Aan het eind van de dag ging ik naar het vliegveld voor mijn vlucht naar Australië en ik heb even overwogen om zo te gaan. Uiteindelijk deed ik het toch maar niet. Voornamelijk omdat er niemand met me mee ging die foto’s van mij zou kunnen maken.

China verandert. Snel. Sommige van die veranderingen zijn goed, andere wat minder. Deze borden vind je op straat en wijzen de mensen erop hoe ze zich in het openbaar moeten gedragen. Deze borden zijn nog tot daar aan toe (je hoeft immers niets met de info te doen), maar China wil ook het Social Credit System invoeren waarbij je gedrag in de gaten gehouden wordt. Wanneer je rookt op plekken waar dat niet mag en je wordt gezien kan dat je punten kosten. Door rood licht rijden kan je ook duur komen te staan. Maak je te veel fouten en verlies je veel punten dan zou het zomaar kunnen zijn dat je voor een bepaalde tijd niet meer met de trein mag reizen.

Jin Ding Xuan, een beetje de VanderValk van Beijing. Zo af en toe ga ik er heen voor de mangopudding, de noedels en dimsum. De kwaliteit is prima en het is goed betaalbaar.

Op naar juni!

De derde dag van juni is op dit moment al begonnen, dat betekent dat ik nog 4 weken school heb! Niet aaneengesloten overigens, want halverwege de maand heb ik een dag vrij vanwege het Drakenboot Festival. Dat festival valt op een maandag wat betekent dat ik een lang weekend vrij ben. Ik heb nog geen concrete plannen, maar heb al wel wat ideeën.
Voor de rest staat er nog niet veel op de planning. Volgend weekend heb ik een afspraak voor een heel leuk project waar ik je snel meer over kan vertellen zodra het allemaal rond is. Ik kan alvast wel zeggen dat het met China en reizen te maken heeft. Verder wordt het ongetwijfeld weer een drukke werkmaand met het schrijven van de rapporten en het opruimen van de klas.

Wat zijn jouw plannen voor juni? Ben je dan nog aan het werk of mag je al van je vakantie gaan genieten?