Het lijkt alsof ik in een museum ben terecht gekomen wanneer ik na de paar minuten duren rit op de roltrap de Pyongyang Metro binnenga. Treinen die uit de jaren ’70 lijken te komen en afbeeldingen op de muren die me sterk doen denken aan zwaar communistische tijden. Niets is minder waar. Dit is geen museum, maar de Pyongyang Metro waar dagelijks zo’n 300.000 tot 700.000 mensen gebruik van maken.
Ondergronds in Noord-Korea met de Pyongyang Metro
De Pyongyang Metro is, zoals ik zei, net een museum en elke halte wordt gekenmerkt door afbeeldingen van communistische successen en doelen oor het land om de reizigers te imponeren.
Het duurt een klein 5 minuten voor het ritje met de roltrap voorbij is.
Ze brengen me diep onder de grond, ruim 100 meter en de muren om me heen zijn enorm dik.
Een vreemde gewaarwording.
Puhung Station, de eindhalte van de Chollima-lijn en pas open voor het publiek sinds 2010.
Dit is één van de mooist ‘versierde’ haltes.
Veel mensen lezen tijdens het wachten op hun trein de krant.
Geregeld staan er stukken in over de vorige leiders. Zelfs na hun dood hebben ze nog heel veel invloed op de bevolking.
Alle media in Noord-Korea wordt streng in de gaten gehouden en niets verschijnt zonder gecontroleerd en gecensureerd te zijn.
China claimt 4 treinstellen aan Noord-Korea geleverd te hebben, maar Noord-Korea ontkent dat stellig en beweert dat ze uit oost-Duitsland komen.
De overige treinstellen zeggen ze zelf gemaakt te hebben.
Wie ze ook gemaakt heeft of waar ze vandaan komen, dat maakte mij niet zo veel uit.
Ik ging tijdens een ritje terug in de tijd toen ik in deze trein stapte.
Drukte op het perron.
Elke halte van de Pyongyang Metro heeft minstens één afbeelding van één van de leiders.
Dit is de halte Yonggwang.
Ooit ging er verhalen de rond dat de metro van Pyongyang maar uit een paar (2) haltes bestond en dat de mensen die je als toerist zag acteurs waren.
Spannend!
Halte Kaeson, “Hoera voor onze Generaal Kim Il-Sung, de ongekend wijze leider!”
Met recht een kunstwerk
Hoe bizar ook, in mijn ogen met de Pyongyang Metro met recht een museum genoemd worden. De haltes zijn prachtig en rijkelijk gedecoreerd wat ze heel bijzonder maakt. Je kunt zeggen van Noord-Korea wat je wilt, maar niet dat ze hier geen werk in gestoken hebben. Ja, voor show, maar ik vind het alsnog mooi.
En jij, wat vind jij van de Pyongyang Metro als je deze foto’s ziet?
‘Bizar’ en ‘mooi’ vechten om de gouden medaille – om in olympische termen te spreken. Een volk dat honger lijdt, wordt geïndoctrineerd en verplicht aan helden-verering doet staat in fel contract met deze ‘poppenkast’. Wel fijn dat we via jouw ogen en camera even naar binnen kunnen kijken.
Het is zo’n verhaal dat ik direct geloof, dat van die acteurs bedoel ik. 🙂 Precies zoals Koen hierboven al zegt: bizar en mooi op hetzelfde moment.
Bijzonder inkijkje. Fascinerende foto’s.