Wellicht heb je er al eens van gehoord; Wangfujing Xiao Chie Jie in Beijing. Je kunt er levende schorpioenen eten, knabbelen aan een spin, je neus ophalen voor stinkende tofu of genieten van baozi. Verzin het en ze hebben het in het nauwe zijstraatje van Wangfujing, de ‘Wangfujing Xiao Chi Jie’, niet ver van het gelijknamige metrostation. Nou ben ik zelf niet zo’n waaghals als het op het eten van ‘vreemd voedsel’ aankomt, maar wie weet, krijg jij wel trek van de volgende foto’s.
Wangfujing Xiao Chi Jie in Beijing: spinnen & schorpioenen eten
Vooraf moet ik je wel even waarschuwen; het kan er wat druk zijn! En met die drukte loop je altijd kans dat je een zakkenroller tegen het lijft loopt of iemand die graag een kopje thee met je wil drinken. Het eerste merk je direct, het tweede pas bij het betalen van de thee. Het drinken van thee met een student is één van bekendere scams in Beijing. Wees dus gewaarschuwd wanneer je besluit om naar Wangfujing Xiao Chi Jie te gaan.
Deze straat is, zoals je op de vorige foto zag, enorm populair. De Chinese toeristen komen er graag en proberen er allerlei snacks uit. Snacks waarvan wij westerlingen denken dat de Chinezen ze regelmatig eten, maar dat is niet zo. Het zijn absoluut geen typisch Chinese snacks.
Normaal gesproken vind ik tofu echt heel lekker, maar van deze kan ik wel over mijn nek gaan. Niet vanwege de smaak (alhoewel die ook niet geweldig is), maar vooral vanwege de geur. Hij ruikt namelijk naar koeienmest. In Shaoxing, waar ik eerste woonde, is het een lekkernij en vind je op elke hoek van de straat een vendor die deze tofu verkoopt.
Gehaktballetjes. Voor wie de Hollandse pot mist en zich even thuis wil voelen. Ze worden gekookt in een bouillon met daarin dadels, pepers en een grote diversiteit aan andere kruiden.
Hier kan ik dan wel weer heerlijk van smullen. Een mix tussen dumplings en baozi. Gevuld met hartig of zoet, groenten of vlees. Ik houd van die met de vulling red bean paste en de gele die je op de foto ziet. Vers, stomend warm is dit een heerlijk tussendoortje.
Als ze in het seizoen zijn zou ik hier elke dag wel een zakje van leeg kunnen eten; verse kastanjes! Zo lekker! Vooral als ze nog warm zijn. Nomnomnom.
Als ik dit zie lopen de rillingen me over de rug. Brrr…. Wanneer ik van mijn werk naar de metro loop zie ik vaak een man zitten met een teiltje met daarin schildpadden en met een schildpad aan een haakje. Te koop, want schildpadden staan hier daadwerkelijk op het menu.
Catfish en krab. Krab at ik al eens in Maleisië en daar heb ik niet zulke geweldige herinneringen aan. Ik had goed gezelschap, maar ruzie met de krab en de hamer…
En dan nu aan jou; wat is het meest vreemde wat jij ooit gegeten hebt? Zou je ooit schorpioenen eten?
Meer over eten in Beijing.
Wangfujing is worth checking out but it can be a little overwhelming! Your new site looks amazing! Just wanted to say keep up the good work. 🙂
Ieuw! En wat zielig zeepaardjes eten. Nee dat zou ik noooit doen, zo jak
Wat een vieze (en ook lekkere!) dingen. Super leuk om te zien en wat heb je een mooie nieuwe lay-out. Heel tof!
Dankjewel Michelle, blij te horen dat de lay-out goed in de smaak valt.
catfish heet ion het Nederlands meerval
Mwah, ik denk dat ik mijn portie maar aan Fikkie geef. 😉
er ligt toch echt etenswaar bij wat mij te ver zou gaan om te eten
wat is wangfujing ? Ziet eruit als een pluk haar ? Jakkkie, ik denk dat China niks voor ons is qua eten haha
Haha, Wangfujing is de naam van de straat.
Niet mijn beste dierenliefhebber-momentje, maar ik heb op die markt schorpioen gegeten. De smaak leek op die van kip, zoals ik me die herinner (want ik heb het al jaren niet meer op). Het scherpe puntje bleef echter in mijn keel hangen, dus mensen om mij heen werden al onrustig dat ik misschien wel iets giftigs had opgegeten… :’) Die schildpadjes vond ik altijd super zielig. In Chengdu hebben we er twee gekocht en bij een tempelcomplex waar ze werden beschermd vrijgelaten. Enerzijds stimuleer je daarmee het verkopen van die dieren, maar anderzijds was dit echt een schrijnende situatie: die beestjes zaten in een bakje waarin ze nog niet eens konden omdraaien, met 3 minuscule luchtgaatjes… Echt te zielig! Ik denk dat mijn eigen schildpadjes mij niet meer zouden aankijken als ik niets had gedaan ;p
Dit ziet er uit als een flinke uitdaging haha 😉 Ik probeer altijd wel graag lokaal eten uit (vandaar ook de 5 kilo extra na mijn eerste tijd hier 😛 ), alleen als vegetariër valt hier al veel af. Ik vind de foto’s wel echt tof gemaakt trouwens: heel mooi!