De steden vliegen aan me voorbij. Ik probeer naar buiten te kijken, maar het landschap trek als een vaag beeld aan me voorbij. Even denk ik nog dat ik mijn bril heb afgezet en dat daardoor alles zo vaag is, maar dat is toch echt niet geval. Het beeld is zo vaag omdat ik in de Shinkansen richting Kioto zit. Eindelijk ben ik in Japan!
4 dagen in Japan
Terwijl de trein voortraast dwalen mijn gedachten af, terug naar de eerste 4 dagen van mijn 14-daagse reis naar Japan. Dagen waarin ik al kilometers gelopen, heerlijk gegeten en enorm veel gezien heb. Ik overdenk wat ik heb gezien en verwerk de vele indrukken die ik opdeed. Indrukken die ik graag met jullie deel.
Hoorbare stilte in de metro
Het eerste dat me verbaasd nadat ik op Tokio Narita geland ben, is de leegte in de metro. Het mag dan half negen ’s avonds zijn, ik had verwacht dat er op dit tijdstip nog meer mensen gebruik zouden maken van de metro.
Diezelfde metro blijkt in de eerste dagen dat ik in Japan ben overigens oorverdovend stil. Mensen praten nauwelijks met elkaar en bijna niemand heeft zijn of haar smartphone aan zijn of haar oor. En mocht iemand dan toch willen bellen, dan houd je je hand voor je mond tijdens het gesprek. Dat er nauwelijks gebeld wordt houdt overigens niets in dat niemand zijn telefoon in de buurt heeft. Bijna iedereen ‘speelt’ op zijn mobiel.
Bij de eerste blik die ik op (een deel van) de metrokaart wierp raakte ik trouwens lichtelijk in paniek. Hoewel ik wel wat gewend ben met de metro in Beijing, kreeg ik van het kaartje met daarop de JR-Lijnen (metrolijnen die je kunt gebruiken met je JR-Pass, lees het artikel ‘Hoe werkt de Japan Rail Pass?‘) toch een beetje de kriebels. Hoe moest ik dáár mijn weg in zien te vinden? Gelukkig blijkt op dag 1 al snel dat het allemaal best wel meevalt. Alles staat duidelijk aangegeven en op de momenten dat we verdwaas om ons heen kijken duurt het nooit lang voordat er een medewerker op ons afstapt om te helpen.
Ramen, sushi en in mayonaise gebakken avocado & garnalen
Eén van de redenen dat Miguel en ik besloten om naar Japan te gaan was het eten. We zijn dol op goed en lekker eten en houden van de Japanse keuken. Een goede kom ramen of super verse sushi; ik zou bijna willen zeggen dat je me er wakker voor zou kunnen maken. Tot nu toe heeft het eten me nog niet teleurgesteld. Eigenlijk alles was lekker, maar de sushi van de sushitrein in de buurt van Senso Ji en de flinke kom ramen die ik in een zijstraat van Harajuku at staan tot nu toe bovenaan.
Samen met het gerecht van gebakken avocado en garnalen trouwens. Dit gerecht at ik in een restaurantje naast K’s House Tokyo; het hostel waar we verbleven. Een tentje dat ik persoonlijk heel leuk vond: klein & knus, afgeladen met Japanners en de muren vol met posters van Japanse honkbalspelers. Om het af te maken had dit knusse restaurantje een open keuken en maakte de kok het eten voor mijn neus klaar <3
De mensen
Wow, wat zijn de mensen tot nu toe ongelooflijk vriendelijk! Iedereen is ontzettend behulpzaam, mensen stoppen voor je wanneer je wilt oversteken (dat ben ik in China niet gewend), en begroeten je bijna altijd met een glimlach.
Verder viel het me in Tokio op dat de mensen, en dan in het bijzonder de mannen, er zo goed gekleed zijn. Dit wist ik wel, maar het is toch anders wanneer je het hoort / leest of wanneer je het zelf ziet. Goede kapsels, mooie kleding (lees: pakken) en schoenen zorgen er voor dat iemand er al snel goed uitziet en dat is bést aangenaam. Men lijkt hier veel meer aandacht te besteden aan het uiterlijk dan in China. Verzorgder en volwassener vooral. Ik heb hier in Japan bijvoorbeeld nog geen enkele volwassen vrouw met een Mickey Mouse shirt zien rondlopen.
Akihabara & anime
De buurt rondom de halte Akihabara verbaasde me ook. Zoveel elektronicawinkels, zo veel shops met daarin talloze games en nog meer anime-figuren. Vooral de anime-figureren intrigeren me. Ze zijn in alle soorten en maten te verkrijgen, en in alle prijsklassen. Ik zie figuren die op dinosaurussen lijken, maar het toch niet zijn, poppen die het lijf van een volwassen vrouw hebben, maar het gezicht en de kleding van een tienermeisje. Ik loop verbaasd door de winkels heen en weet niet goed wat ik er van moet denken. De wereld van anime is een compleet andere wereld, iets dat we in Nederland niet kennen en wat ik nog niet eerder gezien heb.
Waar zijn de KitKats en waar is de ‘WOW factor’?
Ten slotte iets dat ik nog niet heb gezien of heb kunnen ontdekken. Van Japan wordt vaak gezegd dat sommige dingen er gekker dan gek zijn. Denk bijvoorbeeld aan gebruiksvoorwerpen, verpakkingen en snoep. Ik weet dat er talloze bijzondere smaken KitKats zijn, maar ik heb ze helaas nog niet gezien, laat staan geproefd. Hetzelfde geldt voor bijzonder snoep; op YouTube heb ik talloze filmpjes gezien van uniek snoep, die filmpjes hebben mijn nieuwsgierigheid weten te wekken en ik nu ik in Japan ben zou ik zoiets graag willen eten.
En die WOW factor, die heb ik ook nog niet ervaren. Japan wordt vaak neergezet als land dat de meest bizarre gebruiksvoorwerpen produceert, je de vreemdste verpakkingen ziet en waar niets te gek ik. En van dat alles heb ik nog maar weinig gezien, op de animespullen na. Gelukkig waren dit nog maar de eerste 4 dagen in Japan, dus hopelijk ga ik dit allemaal nog zien!
Goh ik ben verbaasd ik werd juist helemaal gek van al het lawaai in Japan zeker ook bij de metro:
En dan de invloeden, of liever de aanvallen op onze zintuigen. Overal is geluid. En dan niet het straatgeluid in een grote stad; nee, het gaat om geluid zoals piepjes voor het oversteken van de straat, het alarmsein dat de deur van de metro dichtgaat, de reclame die bij een winkel uit de etalage wordt geramd of de piepjes die aangeven waar de trap van een gebouw is (voor de blinden). Een typische treinaankomst en vertrek van de shinkansen is:
1. 4-tonige jingle om aan te kondigen dat er een aankondiging komt. Vervolgens worden alle stations opgenoemd, waar deze trein zal stoppen.
2. Een belletje/tringeltje om de mensen bij het perron te waarschuwen voor de aankomende trein.
3. Een fluit als de trein binnenrolt.
4. Een ander belletje als de conducteur op een all-clear knop drukt. Dit is een hele belangrijke taak, waar de conducteur met zijn vinger over het station zwaait en zo het perron “leegwijst”.
5. Een ding-dong om te zeggen dat je niet meer mag instappen.
6. Een zoemer voor de deuren (als ze sluiten)
7. Een fluit als de trein wegrijdt.
Die wow factor ik hoop voor je dat die nog komt, persoonlijk heb ik hem nooit gehad. Maar Nara en Kyoto zijn wel interessanter dan Tokio
Bedankt voor je uitgebreide reactie Tikva. Ik heb er een over nagedacht en ik denk dat de reden voor het grote verschil qua indrukken / geluiden zo maar kan komen door het feit dat ik vanuit Beijing naar Japan ben gegaan. In China is er áltijd geluid namelijk. Daarbij vergeleken vond ik Tokio stil 😉
Leuk ! En is het schoner dan China? Het lijkt mij allemaal iets georganiseerder allemaal.
Op naar de rest van de reis haha
Veel schoner Elise! Echt een wereld van verschil.
Mooi verslag Yvonne, geniet van de rest van je reis!
Super leuk om te lezen zeg! Japan lijkt me zo’n geweldig land. Ik denk inderdaad ook dat alles er anders is en dat je er de gekste dingen kunt kopen. Ik ben benieuwd of je dit later in je reis nog tegen gaat komen. Heel veel plezier verder!
Leuk verhaal! Japan staat hoog op mijn lijstje om te bezoeken 🙂 Ben benieuwd naar de rest van je reis!
Wat een heerlijke reis Yvonne! Hopelijk ga je nog wat “gekke” dingen tegenkomen en vreemd eten proberen. Is toch altijd wel een leuk aspect aan reizen hea 😉 Heel veel plezier nog!
Trouwens die stilte in de trein, ons viel dat in de metro zo op in Bangkok. Zo georganiseerd en geruisloos. Geen harde gesprekken, geen graffiti .. keurig !
Wauw! Als ik die foto’s van al dat lekker eten zie, krijg ik in de eerste plaats ontzettende honger, maar wil ik zeker ook direct vertrekken naar Japan! Mooi artikel.
Dankjewel Bart! De komende tijd komen er nog meer verhalen over Japan online, dus hou de site zeker in de gaten.
Ooooh dat eten! Dat zou ik ook graag eens willen proberen, échte Japanse sushi ;-)! Heerlijke gerechten zo te zien. Dat het zo rustig is had ik niet verwacht. Ik ben benieuwd naar de rest van je foto’s en verhalen!
Oh, Sandra, je weet niet wat je proeft dan! Op de laatste dag was ik op de vismarkt en daar at ik een sashimi-bowl. De vis smolt letterlijk op mijn tong.
Heb je de KitKat wasabi ook nog niet geprobeerd? Ze hebben ze meestal wel in de stationswinkeltjes!!
Nee :'( heb echt maar weinig kitkats gezien. Zelfs geen wasabi KitKat. Wel matcha, maar dat lust ik écht niet.
Klinkt in ieder geval alweer geweldig. Japan lijkt me zo’n tof land om te zien. Ik had ook wel verwacht dat je overal rare dingen ziet (wasabi KitKat enzo) maar dat komt vast nog. En zo niet, dan lijkt het me evengoed een geweldige reis!
Klinkt weer als een fijne reis Yvonne! Hopelijk heb je de laatste dagen van je reis nog wel die WOW-factor ervaren 😉 Als je nog Kitkat wasabi tegenkomt, moet je er sowieso een filmpje van maken wanneer je een hapje neemt!