We lieten Chengdu en de panda’s achter ons en vertrokken richting onze volgende bestemming; Kangding. In 8 uur bracht een bus ons naar dit kleine stadje. Een stadje dat officieel tot China behoort, maar waar de oorspronkelijke bewoners zich allemaal Tibetanen beschouwen.
Kleurrijke Boeddhistische Vlaggen in Kangding
Het hostel
Accommodatie is belangrijk, zeker wanneer je een lange rit door de bergen achter de rug hebt. Ik ben dan altijd behoorlijk moe en wil dan snel een slaapplaats vinden. Het vinden van een hostel was in Kangding echter nog niet zo gemakkelijk. Dit kwam vooral door het feit dat we tijdens de drukste periode van het jaar reisden. Dat wil zeggen; de drukste periode op die het Chinese spoorwegennet kent. Alle Chinezen gaan terug naar hun geboortedorp en daardoor waren veel accommodaties in Kangding gesloten.
Weinig keus en waardoor we moesten nemen wat beschikbaar was. Aan de buitenkant leek het hostel wel aardig en ook de entree was prima in orde. De kamers waren echter zo koud dat ik mijn adem er kon zien, de toiletten konden niet op slot en de douches waren te vies om ook maar één stap in te zetten.
Gelukkig was het niet alleen slecht; de eigenaren waren enorm vriendelijk en we hadden er de leukste tijd tot dan toe. Miguel en ik leerden een Chinees kaartspel spelen, dat we de naam ‘pang’ gaven en we speelden het uren achtereen. Het was niet zomaar een spelletje, nee. Naarmate de avond vorderde werden onze gezichten zwart van het houtskool, wasten we ze met sneeuw en liepen we in een treintje, met onze ogen dicht de trap op en af. Het was hilarisch!
Kanding
Kangding is een klein stadje, een prettige plek als je even de drukte van de grote steden wilt ontvluchten. Het stadje ligt in een diepe bergpas en omringd door de besneeuwde bergtoppen van ‘Daxue Shan’ (the Great Snowy Mountains). Wij beklommen een van die bergen en kwam op de top bij een tempel terecht.
En niet alleen dat; we zagen prachtige uitzichten en de uitlopers van Tibet! Sommige kaarten vertellen je misschien iets anders, maar Kangding is waar Tibet begint. Ongeacht van wat de Chinese regering zegt.
Voor ons was het bezoeken en beklimmen de reden waarvoor we naar Kangding afreisden. Na twee nachten trokken we verder. Niet met een langeafstandsbus overigens, die reden niet.
een vriendin van mij is net terug van een tripje in die regio. Ze had vrijwilligerswerk gedaan op de panda base (cuteness overload) en is ook in Kangding geweest.
Wat leuk dat je vriendin vrijwilligerswerk heeft gedaan bij de panda’s! Hoe vond ze het? Lijkt me fantastisch om dat ook eens te doen.