Wat het is weet ik niet, nou ja, eigenlijk weet ik het wel (verderop meer), maar de afgelopen week maakte ik, wéér, maar weinig foto’s. De week was hectisch met sollicitatiegesprekken, laatste lessen voor mijn HSK-toets, de toets zelf en gesprekken. Kijk en lees mee met ‘Leven in China’, nummer 60 al weer!
Solliciteren, levensvragen en weinig foto’s
Zoals ik in de intro schreef heb ik vrij weinig foto’s. Regelmatig vergeet ik ze te maken, maar het komt ook doordat ik niet zo heel veel doe. De afgelopen week was dat vooral omdat ik druk met en ellendig door het solliciteren was (lees hier mijn verhaal over solliciteren in China, mocht je dat gemist hebben) en omdat ik de laatste lessen voor mijn HSK-toets had en de toets zelf. Vrij veel stress waardoor het maken van foto’s er bij in schoot.
Wat ook wel voor stress zorgt, en waar ik eerder al eens over schreef is het feit dat we nu weinig duidelijkheid hebben in ons leven. We hebben geen echte koers, geen echte doelen.
Onder andere daardoor voel ik (maar ik niet alleen) me niet altijd even gelukkig. Niet vrezen dat ik depressief ben, dat ben ik niet, maar er zijn wat dingen die toch moeilijker bleken dan gedacht. Zaken die ontbreken hier. Vrienden bijvoorbeeld. Ik heb weinig vrienden en voor mijn gevoel zijn er weinig plekken waar ik ze kan vinden. Ja, in de kroeg misschien, maar daar wil ik niet altijd heen. Als het kon zou ik bijvoorbeeld graag bij een hardloopclub gaan, maar met de smog hier is dat gewoon geen optie. Ik zie me nog niet hardlopen met mijn Star Wars masker op… En niet onbelangrijk; familie. Dat ik al een half decennium zo ver weg woon van familie (maar ook mijn vrienden in Nederland) en het gemis speelt ook steeds vaker een rol.
Anyways, onderwerpen waarover ik de afgelopen week veel gesproken en nagedacht heb en die er voor zorgden dat ik minder foto’s maakte.
Hopelijk kan ik er deze week wat vaker op uit (want vrij!!) en wat meer leuke foto’s maken.
Tijd voor de foto’s!
♥ Tijd voor sapjes! Ik haalde de sapcentrifuge onder het stof vandaan, kocht groenten en ging aan de slag. Boerenkool, selderij, spinazie en komkommer, van alles maak ik sapjes. Niet allemaal bij elkaar, maar vaak in combinatie met wat fruit zoals appels, peren of sinaasappels. Lekker! ♥ Wat ook lekker is, is stamppot hutspot. Zo af en toe Nederlandse kost op tafel zetten is best leuk. ♥
♥ Vrijdagochtend was het tijd voor een ontbijtje buiten de deur. Mét koffie. En goed gezelschap! We kletsen heel wat af, onder andere over trouwen en alles wat daar bij komt kijken. Leuk om ideeën uit te wisselen en gewoon aan wat meidengeklets te doen. Over trouwen en alles wat daarbij komt kijken schreef ik afgelopen week de blog ‘Trouwen in Nederland; gedachten & ideeën‘. ♥ Vrijdagmiddag had ik sollicitatiegesprek nummer 3 van die week. Ik solliciteerde op een functie op een basisschool en moest een flink eind reizen. Het grootste deel van de reis legde ik met de metro af, maar voor het laatste stuk had ik een chauffeur in een Jaguar. Nee, grapje. Ik ziet hier gewoon in een minivan. Er ging vanaf de metro wel een bus, maar omdat die niet regelmatig gaat zijn er veel mensen met busjes die de busroute rijden. Met wat anderen stapte ik in een busje, betaalde 2 RMB en werd bij mijn bushalte afgezet. Ideaal! ♥
♥ Zaterdagavond uit eten met vrienden (de paar die ik heb ;)). Dat is altijd gezellig! Deze keer gingen we voor eend. Ik houd van de Chinese keuken! ♥ De nieuwe favoriet van Sporty is een afwasteiltje. Géén idee waarom, maar ze vindt het geweldig om er in te gaan zitten. ♥
Geen foto’s, wel het noemen waard en een nieuwe week
Afgelopen week had ik de laatste lessen van mijn HSKklas, een oefentoets en de echte toets. Geloof me of niet, dat was een klein drama. De toetsen waren zo veel moeilijker dan de toetsen die ik heb geoefend. Mijn score op de oefentoets was echt dramatisch laag. Een kleine troost was dat het niet aan mij lag; mijn klasgenoten vonden het ook een stuk moeilijker.
Vanmiddag moest ik een demoles geven op de school waar ik vrijdag een sollicitatiegesprek had. Ik vond het best spannend om na een jaar weer voor de klas te staan. Daarbij werd ik beoordeeld op mijn kunnen én kende ik de klas niet. Het ging best oké, gezien de omstandigheden. Het feit dat er een meisje in slaap viel tijdens de les, ach, dat hoort er bij. Haha, nee, daar raakte ik een beetje van in paniek, maar ik werd gerust gesteld en moest haar maar even laten.
Voor komende week heb ik nog helemaal niets gepland, maar daar kan zo maar verandering in komen als ik de baan aangeboden krijg en accepteer. Ze hadden namelijk liever gisteren dan vandaag een nieuwe leerkracht!
Ik hoop dat de schone lucht nog even aanhoudt, dan kan ik er op uit!
Dit was mijn week! Je kunt me, voor meer updates, ook volgen op Instagram voor foto’s, Facebook voor de blogupdates en interessante verhalen van anderen of op Twitter. Leuk als ik je daar zie!
Fijne week!
Ik snap wel wat je zegt, op een gegeven moment voel je je helemaal alleen op de wereld. Je weet dat je dat niet bent, maar dat gevoel zit er wel (laat ik nou in eigen land met hetzelfde gevoel dolen door de omstandigheden….)
Het klinkt misschien heel raar wat ik je nu ga zeggen. Vrienden maken is lastig, vooral in een cultuur waar mensen introvert zijn. Maar misschien is het fijn om zo nu en dan je ei kwijt te kunnen, kunnen sparren met zomaar iemand. Iemand die zijn mening durft en kan geven zonder dat die er echt een oordeel over kan vellen.
Ik doel op niets en niemand, laat ik dat duidelijk meegeven, maar ook dit is een tip. ?
Onzekerheid is vreselijk. Dat sloopt veel om je heen, bewust of onbewust.
Geloof meteen dat je het herkent. Jouw gevoel moet nog wel erger zijn denk ik zo. In elk geval is het van een heel ander niveau.
Sparren met vreemden is inderdaad een goede manier. Iemand die jou niet kent, je omgeving niet en er dus heel neutraal in staat. Als ik vandaag of morgen wat hoor over de baan, dan scheelt dat al veel denk ik. Dan weet ik dat ik hier kan blijven (want visum) en dan kan ik financieel weer gaan bijdragen.
Er zit inderdaad een wereld van verschil in, ik ga dat verschil vanzelfsprekend niet breed aanmeten hier, de basis is bekent. Ik roep het ook heel makkelijk (zo komt het misschien over), maar ontdek zelf dat dat best een stap is.
Ik hoop vreselijk hard mee met jullie dat je en baan vind. Dat gaat in ieder geval bijwerken aan wat rust.
Het feit dat je ook geen werk hebt zal ook wel meespelen. Je kunt niet met collega’s praten, al is het maar over gewone dagelijkse dingen. En als je dan zo weinig mensen kent wordt je wereldje wel een stuk kleiner. Heel veel sterkte met het vinden van een baan!
Geen werk hebben speelt inderdaad mee, klopt helemaal. Natuurlijk had ik klasgenoten, maar het leeftijdsverschil met hen is zo groot, dan is het vaak wat lastiger gesprekken voeren. De levensfase waar zij inzitten en waar ik in zit is zó anders, ik had nauwelijks raakvlakken met ze.
Hopelijk hoor ik vandaag meer over de baan!
Spannend Yvon. Hoop dat je snel een baan hebt. Duim voor je.
Shit voor je. Ik snap je gevoel. Heb daar ook last van gehad toen ik naar de andere kant van NL verhuisde. Anders dan jij, maar het gevoel is herkenbaar.
Vind Miguel dat lekker, zo’n hutspot? Vroeg ik me ineens af 😉
Ja, hij vindt het lekker, vraagt er soms zelfs om 🙂
Het gevoel is hetzelfde ja, denk dat afstand niet uitmaakt. Je komt in beide situaties in een nieuwe omgeving terecht en dat is niet altijd makkelijk.
Herkenbaar meid. Ik heb hier zeer weinig vrienden. In Nederland ook niet superveel, maar wel wat in ieder geval. Nu ben ik zelf een persoon die juist heel goed alleen kan zijn en tot nu toe heb ik dus eigenlijk ook geen last van het ontbreken van vrienden. Ik heb veel contacten op het werk dus dat scheelt ook.Wat ik me afvraag: hoe gaat Miguel daar mee om? Want hij is ook niet Chinees dus je zou denken dat hij hetzelfde heeft.
Beetje jammer dat de toets zoveel moeilijker was zeg! Welke HSK niveau doe je eigenlijk? 😮 Is er in Beijing niet een soort club voor expats? Althans ik had dat een keertje gevonden toen ik een studiereis organiseerde voor mijn studievereniging. Toen kwam ik op een club voor Nederlanders in Moskou haha. Misschien een hele vreemde vraag, maar hoe blog jij in China? Ik ga in april namelijk voor drie maanden naar Xiamen -voor mijn studie- en ik wil namelijk bloggen over mijn ervaringen daar haha :).
Hoi Yak Man!
Ik deed HSK 5. Nog een weekje wachten en dan weet ik de uitslag.
Om te bloggen (maar ook om te twitteren en instagramman) gebruik ik mijn VPN, Astrill. Hier vind je meer info; https://www.astrill.com/pricing.php
Oee, bijna dus. Ik duim voor je! 🙂 En thanks, ik ga er naar kijken!
Spannend, ik hoop dat je je toetsen haalt! Vind het ontzettend leuk om je te volgen 🙂
Dank je voor je compliment Linda! 🙂
Vervelend dat je zo aan het piekeren was. Lijkt me ook echt moeilijk om nieuwe vriendschappen op te bouwen. Toch ook een cultuurverschil. Ik ben overigens ook toe aan wat nieuwe vriendschappen, en ook dat vind ik zeker niet altijd makkelijk. Dus en het wel… *Knuf*