Litang bracht me naar een andere, mooie wereld

Na het beklimmen van de berg in Kangding, het kaartspel met het houtskool en de koude slaapkamers gooide ik mijn backpack weer op mijn rug en stapte ik in het minibusje dat me naar Litang zou brengen.

Vervoer van Kangding naar Litang

Door het Chinese Nieuwjaar reden de lange afstandsbussen helaas niet en waren we aangewezen op een minibusje. Helaas wat prijziger dan de lokale bus, maar met ons drieen (Miguel en ik waren met een verstekeling op pad), waren de kosten nog te overzien. De rit naar Litang was behoorlijk avontuurlijk, maar tegelijkertijd geweldig. We reden door de bergen (de uitlopers van de Himalaya), zagen geweldige uitzichten en ik bezeerde mijn hoofd een aantal keer door de kuilen in de weg waardoor ik door het busje schudde. Ik zeg wel weg, maar op sommige momenten was er van een weg weinig sprake. Soms leek het alsof we over een zandweggetje reden. Af en toe best spannend, omdat links van het busje de hoge bergen waren en rechts de diepe afgronden…

Het schijnt voor toeristen moeilijk te zijn om kaartjes te krijgen voor de bussen, voornamelijk omdat het een redelijk gevaarlijke route is. Ik snap nu goed waarom…

De meeste luxe accommodatie ooit

Samen met Miguel overleefde ik deze spectaculaire busrit en zo arriveerden we in Litang. We waren voorbereid en wisten in welk guesthouse we wilden verblijven. Echter hadden we even vergeten dat ook guesthouses mogelijkerwijs sluiten voor het Chinese Nieuwjaar.

Al zoekende naar een andere slaapplek ontmoetten we drie andere reizigers die ook op zoek waren en samen vonden we een ‘hotel’ dat open was en waar we konden verblijven. Het was een hele simpele kamer met slechts 3 bedden en daarnaast een kamertje dat voor badkamer door moest gaan. Wederom zat er geen slot op het toilet en was een simpele goot waar ik mijn behoefte in mocht doen.
Het poetsen van mijn tanden diende in een andere ruimte gebeuren, met behulp van een slang. De kraan was namelijk bevroren en ook op de grond lag een flinke laag ijs.

Het stadje Litang

Litang is een kleine plaats met een lange hoofdstraat. Niet ver van deze hoofdstraat vind je het grootste klooster; Changqinchun Ke’er Monastery. Het werd opgericht in 1580 in opdracht van de derde Dalai Lam en is een van de grootste Gelugpa kloosters in China. Het klooster wordt omringd door een muur en bij de ingang van je een grote stoepa.

De monniken die ik ontmoette waren heel vriendelijk. Bij het betreden van de tempel werd me gelijk thee aangeboden. We probeerden samen een gesprek te voeren en ik liet ze foto’s zien van de reis tot nu toe.

Het stadje zelf heeft niet veel te bieden, maar vanwege het feit dat de meeste inwoners Tibetaans zijn is het leuk om door de straten te lopen en te zien hoe de mensen leven en hoe ze zich kleden. Men draagt prachtige kleding, mannen rijden op hun motors en vrouwen dragen hun kindjes op hun rug. Een mooi beeld.

De volgende bestemming

Een dagje in Litang is voldoende; naast het klooster is er niet zoveel meer te zien. De volgende bestemming is XiangCheng, een nieuwe stad die zich op deze avontuurlijke route bevindt.