Van frustratie naar blijdschap: een nieuwe uitdaging

Afgelopen week verscheen er, op Leven in China’ na geen enkele blog online. Opvallend, want dat gebeurt niet vaak. Het was dan ook niet zonder reden. Ik had het namelijk nogal druk! En dat was een enorm grote, maar leuke verrassing! Vandaag praat ik je even bij over wat er afgelopen week zoal gebeurde.

Bijkletsen

Goed, in deze blog zal ik je bijkletsen over wat er afgelopen week zoal gebeurde. Het leuk wel een stroomversnelling waar ik in terecht was gekomen! Er gebeurde zó veel, ik kan het amper bijhouden. Gelukkig was alles wat er gebeurde positief, waarmee het een érg leuke achtbaan werd. Ik vertel je over mijn sollicitatie, de preofles die ik moest geven en mijn eerste werkdagen.

Sollicitatie

In mijn weekoverzicht van vorige week had ik het al even kort over de sollicitatie. Via een vriend van Miguel werd ik uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek op een internationale school. Het enige dat ik wist voor ik naar de school vertrok was dat ik een sollicitatiegesprek had. Van de functie, de groep en de school had ik geen idee. Vanzelfsprekend had ik me dan ook niet heel goed voorbereid. Wat er voor zorgde dat ik vrij ontspannen het gesprek in ging; ik had namelijk geen verwachtingen. Zonder verwachtingen kun je iets niet perse goed doen of ergens voor falen.
Het eerste deel van het gesprek vond in het Nederlands plaats. Een toevalligheid, want de coördinator van de school is ook Nederlandse. Dat deel van het gesprek verliep soepel; we kletsen over wat algemeenheden, maar ook over onze visie op het onderwijs en over het samenwerken met collega’s. Deel 2 ging in het Engels, wat me, voor mijn gevoel beter af ging. Er kwamen een paar andere leerkrachten bij en zo kletsten we over onderwijs en PYP.
Na afloop bleek iedereen enthousiast genoeg en werd me gevraagd of ik maandag terug wilde komen voor een proefles.

Proefles

Zo goed en kwaad als het ging bereidde ik in het weekend een proefles voor. Ik had de keus om een lees- of schrijfles te geven en koos voor een schrijfles. Wat nog niet makkelijk was, want ik kende de leerlingen en dus hun niveau niet. Tijdens de proefles bleek dat het niveau van de leerlingen erg ver uit elkaar ligt. Sommige kinderen hebben Engels als moedertaal, andere kinderen spreken thuis Chinees.
Gezien de omstandigheden ging de les best goed. Natuurlijk was ik nerveus, maar mijn zenuwen verdwenen gelukkig vrij snel nadat ik mijn les begonnen was. Lesgeven is net zoiets als fietsen: ook al doe je het een tijdje niet, je verleert het niet zomaar. Het feit dat er een meisje was dat in slaap viel en dat er een paar jongens waren die ook niet alles meekregen laat ik maar even buiten beschouwing…
Na de proefles praatte ik met de observanten na en zag ik het hoofd van de elementary school. We praatten over het lesgeven, mijn ervaringen en mijn toekomstplannen voor China (hoe lang denk ik hier te blijven?). Hierna kon het wachten voor mij beginnen. Zouden ze me de baan aanbieden of niet?

Aangenomen!

Na de proefles was ik amper thuis of ik had al een e-mail ontvangen met de vraag of ik referenties had. Ik checkte mijn referenties snel en gaf ze door. Dinsdagmiddag ontving ik weer een e-mail. Ditmaal met het bericht dat ik was aangenomen! Op het moment dat ik het las viel ik bijna van mijn stoel, zó blij was ik! Ten eerste omdat dit zo’n goed bericht was na alle sollicitatie-ellende van de week er voor, ten tweede omdat het om een ontzettend goede en mooie kans ging. Uiteraard stuurde ik snel een e-mail terug dat ik het aanbod graag accepteerde én dat ik op woensdag zou kunnen beginnen zoals ze me hadden gevraagd.
Woensdag stapte ik dan ook om 6.45 op mijn fiets richting de metro om naar mijn werk te gaan. Wát een goed gevoel was dat!

Wat ga ik doen?

Lesgeven! Na er een jaar tussenuit te zijn geweest ben ik deze week weer begonnen met dat waar ik opgeleid voor ben. Lesgeven. Ik ben vanaf nu groepsleerkracht in een Grade 1 (groep 3) en ga voornamelijk schrijf- en leesles geven. Daarnaast zal ik één keer in de week Engelse rekenles geven. De rest van de rekenlessen worden gegeven door een Chinese vakleerkracht. Daarnaast is er ook een Chinese leerkracht speciaal voor het schrijven en lezen.
Verder gaat de school binnenkort over op het Primary Years Programme van de IB en daar zal ik ook mee verder gaan. Tijdens mijn vorige baan werkten we ook met PYP, iets wat ik erg leuk vond en een onderwijssysteem dat me erg aanspreekt.

Deze nieuwe baan zal een flinke uitdaging worden, maar ik heb er vertrouwen in dat het goed gaat komen. Mijn collega’s zijn heel ervaren en het voelde de afgelopen dagen alsof ik in een warm bad terecht kwam.

Nieuwe uitdaging = nieuw ritme

Met deze nieuwe uitdaging zal het ritme van mijn leven gaan veranderen. Ik ga weer deel uitmaken van de werkenden! Iets waar ik al even naar uitkeek. Met het nieuwe ritme vermoed ik dat ik minder tijd hebben om te bloggen. Zeker de eerste weken waarin alles nieuw is en ik veel indrukken krijg te verwerken. Ik hoop dat het me gaat lukken om in elk geval 2 blogs per week te plaatsen, maar pin me er niet op vast 😉

Mocht je vragen hebben over mijn nieuwe baan, stel ze gerust in een reactie, ik beantwoord ze graag!

Foto’s via Pixabay