Als eerste bedankt voor alle reacties op mijn vorige plogs! Het delen van verhalen en foto’s wordt extra leuk wanneer die verhalen gelezen worden en wanneer er reacties op komen, van elke reactie word ik oprecht blij. Tof ook dat de plogs gedeeld worden, dank ook daarvoor. In deze vierde plog, van de derde volle dag van mijn reis door Noord-Korea, zie je onder andere foto’s van de Mansudae Grand Monuments, de metro van Pyongyang en het Party Foundation Monument.
MIjn reis boekte ik via een reisorganisatie in China omdat dat voor mij het makkelijkst is. Wil je vanuit Nederland naar Noord-Korea reizen, dan heb je diverse opties.
Noord-Korea Plog #4: Pyongyang metro & Mansudae Grand Monuments
Lees voor je aan plog 4 begint eerst de vorige drie delen, mocht je die nog niet gelezen hebben.
Plog 1 – De stroom valt continue uit
De dag begint weer vroeg en rond 9 uur maken we al een korte wandeling door Pyongyang. De sfeer is niet hetzelfde als de dagen ervoor; één van onze gidsen is duidelijk uit zijn hum én er ontbreken twee gidsen. Geen idee waarom en de andere gidsen blijven nogal vaag over de redenen.
De stad ligt er zo ‘s ochtends vroeg mooi bij; het heeft de hele nacht gesneeuwd en alles is bedekt met een dun laagje wit poeder. Het verandert de stad. Waar de vele betonnen gebouwen eerst hard en kil aandoen lijkt alles nu wat lieflijker.
We lopen door het Mansudae Fonteinen Park dat zich in het centrum van Pyongyang bevindt. Het is een groot park met een enorme fontein. Het park en de fonteinen werden in 1976 geopend ter ere van Kim Il-sung en zijn in de zomer een populaire plek om te vertoeven.
Wanneer we het park uitlopen komen we uit bij een bloemenkraampje waar we bloemen kunnen kopen (nee, echt Yvonne?!). Niet om mooi op een vaasje te zetten (zulke mooie bloemen zijn het niet), maar om bij de beelden van de leiders (Mansudae Grand Monuments) te leggen waar we naar toe zullen gaan. Eigenlijk wil ik geen bloemen leggen bij beelden van leiders die zo keihard voor hun volk zijn geweest, maar toch besluit ik ze te kopen. Voor de gidsen. Het is voor hen erg belangrijk en wanneer de groep die ze begeleiden ‘slechte’ dingen doet of geen / weinig respect toont kunnen zij daarvoor in de problemen komen. Ze worden continue in de gaten gehouden…
Aangekomen bij de bronzen beelden van de leiders (beide 22 meter hoog) leggen we eerst de bloemen neer en maken daarna een buiging. Vanuit mijn ooghoeken zie ik dat sommige reisgenoten er op dag 3 al een beetje klaar mee zijn; ze buigen niet. Iets dat ik ze niet kwalijk kan nemen, vooral omdat bij mijzelf langzaam een gevoel van opstand begint op te komen.
Foto’s maken mag hier gewoon; we worden zelfs aangemoedigd om dit te doen zodat we de beelden met onze vrienden kunnen delen. Bij het maken van de foto’s moeten we er echter wel op letten altijd beide leiders samen te fotograferen én ze altijd volledig in het beeld te hebben. Een close-up van de gezichten is dan ook uit den boze.
Aan beide kanten van de beelden van de leiders staan deze beelden van honderden mensen. Het zijn beelden van soldaten, boeren en arbeiders. De beelden laten de Social Revolution en de Anti-Japanese Revolutionary Struggle zien.
Op elke straathoek in Pyongyang, maar ook in de kleinere stadjes vind je ze. Ze kijken in een strak ritme van link naar rechts, het verkeer goed in de gaten houdend. Deze verkeersregelaar staat tegenover de Foreign Language Bookstore die we bezoeken. Binnenin is het niet toegestaan foto’s te maken, maar het is een klein winkeltje vol met ansichtkaarten en boeken over Noord-Korea en hun leiders (alle drie). Deze boekenwinkel is de beste plek om revolutionaire posters te kopen; hier hebben ze een stapel die met de hand geschilderd is. Ja, je betaalt er voor, maar het is een uniek item. We bekijken ze en besluiten er twee mee te nemen. Miguel en ik vinden de posters gaaf, maar posters zijn ook het soort souvenir dat we graag meenemen van onze reizen.
Van de Foreign Language Store lopen we met de groep naar het Kim Il-sung plein. Het plein ziet er nog groter uit dan de avond ervoor nu het helemaal leeg is. Als groep krijgen we de tijd om wat rond te lopen en foto’s te maken voor we weer de bus in stappen. Ik wissel van lens en schiet wat plaatjes van Koreanen die fietsen, sleetje rijden en kinderen die hun vlieger op proberen te laten. Deze foto’s komen in een latere blog online, een fotoblog met foto’s van het dagelijkse leven.
De groep heeft zich inmiddels opgesplitst; bij het aanmelden voor de reis kon je je opgeven voor een helikoptervlucht over Pyongyang. De mensen die dit gaan doen vertrekken naar het vliegveld, de anderen verkennen de stad wat meer. Ik behoor bij de laatste groep en wordt meegenomen naar een soort botanische tuin. De plaatselijke gids leidt ons met veel trots rond en vertelt dat de bloemen die hier staan de favoriete bloemen van de leiders zijn én dat ze de namen van de bloemen hierop aangepast.
Voor ons is het een treurig schouwspel. Het grootste deel van de tuinen zijn dicht en we zien alleen de entreehal met de rode en roze bloemen. De afbeelding van de leiders is dan wel weer indrukwekkend. Niet vanwege de afbeelding zelf, wel vanwege de manier waarop deze gemaakt is; van kleine mozaïeksteentjes.
Lunchtijd! We krijgen hotpot, een gerecht dat me bekend is én dat één van mijn favoriete maaltijden is. In China maakt niemand zich druk om hoe je je hotpot klaarmaakt, hier krijgen we heel duidelijke instructies. Zo moet eerst het vlees gekookt worden en mogen de groenten er pas bij zodra je soep kookt. Het ei mag er vervolgens pas weer bij wanneer de groenten goed gegaard zijn. Ja, eten gaat niet zomaar. Gelukkig smaakt het goed en het is fijn om wat warms te eten na zo veel buiten te zijn geweest.
Na de lunch brengen we een bezoek aan het Monument ter ere van de Arbeiders Partij in Noord-Korea. De hamer, sikkel en het penseel symboliseren de werkers, boeren en intellectuelen. Het beeld werd gebouwd ter ere van het 50-jarig bestaan van de partij. Uiteraard wordt er verwezen naar één van de leiders; de binnenste diameter is 42 meter en de ring bestaat uit 216 blokken. Samen staan deze getallen voor de geboortedatum (16 februari 1942) van Kim Jung-il.
De Juche Tower werd gebouwd en geopend in 1982 ter ere van Kim Jung-il zijn 70e verjaardag. Onderaan de toren koop je een kaartje waarmee je de lift in kunt stappen die je naar de top brengt. Op de top heb je vervolgens een 360º uitzicht over Pyongyang. Na de sneeuwbui van de nacht er voor is de lucht gelukkig opgeklaard en kan ik erg ver kijken. Ik zie zelfs de bergen die Pyongyang omringen.
Na de Juche Tower is het tijd om een ritje met de metro te maken. Iets waar ik naar uit had gekeken, want in de metro maak je onderdeel uit van het lokale leven en dat is wat reizen voor mij zo mooi maakt. De metro in Pyongyang bevindt zich honderd meter onder de grond, gebouwd om de bevolking te kunnen beschermen tijdens een nucleaire ramp.
Wanneer ik de roltrap naar beneden neem maak ik meteen een reis door de tijd. Op het platform aangekomen lijkt het alsof ik in de jaren ’70 / ’80 beland ben. De treinen zijn oud, zowel van binnen als buiten en op alle stations (die we aandoen) zie ik afbeeldingen zoals op bovenstaande foto. Langs het spoor zijn het vooral revolutionaire afbeeldingen, op de kop, zoals hier, vaak afbeeldingen met de leiders. Naast deze foto van de metro heb ik nog een aantal mooie foto’s, die zal ik later in een apart artikel delen.
De laatste foto van deze plog is die van het avondeten. Na het bezoek aan de metro reizen we met de bus naar Myohyang, een berg op zo’n twee uur rijden van Pyongyang. Mijn zaklantaarn neem ik mee naar de eetruimte, want de kans bestaat dat de stroom uitvalt. Het eten is weer prima, en dat verbaast me elke maaltijd weer.
Na het eten duik ik meteen mijn bed in. De hotelkamer is koud, maar gelukkig niet zo koud als de kamer waar ik eerder in sliep. Daarbij heeft het hotel speciaal voor ons elektrische dekens geregeld, dus écht koud krijg ik het niet.
Bedankt voor het lezen!
Vlog
Bekijk ook mijn vlog over deze dag.
In veel landen zie je afbeeldingen van leiders, maar de twee grote standbeelden van de leiders vind ik toch wel heel bizar om te zien. Dat je er zelfs instructies bijkrijgt hoe je ze op de foto moet zetten! Maar juist door de kleine mensjes op de voorgrond verstrekt het perspectief…
Noord-Korea lijkt me een bijzondere bestemming.
Klopt, afbeeldingen van leiders zijn niet ongewoon. In Thailand bijvoorbeeld zie je op veel plekken de koning.
Hier in Beijing heb je de foto van oud-leider Mao en toen hij aan de macht was vond je op veel plekken zijn standbeeld.
Een bijzondere bestemming is het zeker!
Wat zijn dit toch fascinerende verslagen! En wat zou ik er toch opstandig van worden als ik werd geinstrueerd over de manier waarop ik een foto moest maken 😉 Het hoort bij de ervaring, zullen we maar zeggen!
Heel bijzonder en fascinerend om te lezen hoe het is om te reizen door dit land. En ook de regeltjes waar je je aan moet houden met foto’s maken en de hotpot eten. Het is weer een mooi verslag!
Bizar land! Dat soort posters zijn echt coole souveniers, in Tallinn kochten wij van die ouderwetse Russische posters, bedenk me ineens dat ik die nog altijd moet ophangen 😉
Ha, het zijn er twee geworden… maar dat terzijde is er nog niets veranderd in Pyongyang!
Ik lees niet echt duidelijk wat je nu van reizen in Noord-Korea vindt, komt daar nog een andere blog (niet-plog) over?
Haha, ja, er staat er nu twee inderdaad. Voor de rest staat de tijd er écht stil.
Heel indrukwekkend om te zien en te lezen wat je allemaal hebt gezien. Is het echt makkelijk om foto’s te maken in dit land?
Ha Sieds, wat leuk dat je hier even langskomt (via Karlijn?). Het was behoorlijk makkelijk foto’s te maken. Op sommige momenten wat minder, maar over het algemeen heb ik van bijna alles wel foto’s kunnen maken.
Graag gedaan Yvonne, idd via Karlijn.. 😉 Ik ken je blog al langer hoor, maar zag je verhalen van Noord-Korea en dat land interesseert me op de een of andere manier. Fijn dat je van bijna alles wel gewoon foto’s kon maken, ik had juist het tegengestelde verwacht, maar gelukkig valt het mee.
Leuk om zo een kijkje te krijgen in een land als Noord-Korea. Dank je wel voor je reisverhalen en foto’s.
Graag gedaan hoor! 🙂 Leuk dat je weer eens langs kwam.
Al die regels hoe met de leiders om te gaan lijken me ook wel lastig op te volgen, dus snap de mensen die opstand voelen wel. Indrukwekkend blijft het..
Leuk om weer een plog te lezen… Mooi en interessant om op deze manier iets meer van het land te zien. Een land wat toch altijd zo gesloten is. Denk dat ik ook zou moeten wennen om steeds maar weer te moeten buigen voor die beelden, helemaal omdat je er gewoon als toerist bent. En lastig om je steeds aan alle regels te moeten houden en dat je niet gewoon vrij mag fotograferen wat je zelf wilt. Gelukkig was het eten dit keer lekker en lang leve de elektrische deken 😉 Heb je die andere gidsen later wel weer teruggezien?
Ben benieuwd naar je volgende log over Noord-Korea!
Zo, ik heb even alle vier de plogs achter elkaar teruggelezen. Jeetje, wat indrukwekkend toch! Interessant en treurig tegelijk. Je verhalen erbij illustreren ook mooi hoe gedirigeerd het toerisme verloopt… Het fascineert me enorm en tegelijkertijd wil ik er niet heen, een heel dubbel gevoel. Wel fijn om via jou een kijkje te kunnen nemen! 🙂
Dubbel is het zeker, ook als je er geweest bent. Ben nu een boek aan het lezen van iemand die gevlucht is, dat verandert mijn mening en ideeën nóg een keer.