Deze blogpost zou ik kunnen beginnen met liedteksten of quotes over vriendschap. Die zijn er immers te over. Vandaag sla ik de clichés over. Doe ik het zonder cheesy teksten, maar wél straight to the point. Want hoe leuk mijn leven (over het algemeen) in China ook is. Vriendschappen onderhouden vanaf de andere kant van de wereld is gewoon niet makkelijk.
In het buitenland wonen
Vriendschappen & reizen
Wanneer je voor bepaalde tijd weg bent, bijvoorbeeld op een lange (wereld)reis is het redelijk gemakkelijk. Je mailt vrienden regelmatig een update van je verhalen of ze volgen je op je reissite die je bijhoudt. Althans, zo deed ik dat toen ik in 2005 door Maleisië en twee jaar later door Thailand reisde.
Bij thuiskomst laat je de foto’s zien die je op reis maakte, vertel je de smeuïge verhalen die je niet op je reissite plaatste (tja, want je oma is hip & leest ook mee). Daarna gaat het leven weer verder en daarmee ook de vriendschap. Die was tijdens je reis immers alleen maar on hold gezet?
Voor 8 maanden weg
Op het moment dat het aan het eind van het voorjaar in 2010 duidelijk was dat ik Nederland een tijdje zou gaan verlaten waren de reacties van vrienden wisselend. Alhoewel, misschien niet eens zo zeer wisselend, maar bovenal tweezijdig. Vrienden waren blij voor mij dat ik het avontuur op ging zoeken, mijn dromen ging waarmaken, maar vonden het anderzijds niet leuk voor de vriendschap. 8 maanden is best een lange periode om elkaar niet te zien. Maar toch; na driekwart jaar zou ik ‘gewoon’ terug komen naar Nijmegen, waar ik toen woonde, en zouden we de vriendschappen weer oppakken.
En toen bleef ik weg
Iets dat niemand had voorzien. Zelfs ik niet. En dat maakte alles wel anders. Een half jaar eerder nam ik afscheid met het idee over een tijdje weer terug te komen. Maar ik kwam niet terug. Terwijl bij vrienden in Nederland alles gewoon door ging (op wat huwelijken, geboortes en diploma’s na) was mijn leven compleet veranderd. Ik woonde plots in een land waar ik eerder nog niet eens naar toe wilde op reis, een land dat omstreden is als het om mensenrechten gaat, een land dat zo anders is dan Nederland als het maar kan zijn.
Mijn leven werd zo anders dan het leven dat ik in Nederland had, de verschillen tussen het leven van mijn vrienden en mijn leven werden groter en groter. Waar zij over het algemeen van 9 tot 5 werkten ging ik in de ochtend naar school & werkte ik ‘s middags en ‘s avonds.
Vrienden kochten huizen en kregen kinderen. Ik huurde een oud simpel huisje en wij kregen Sporty. Verder gaan we op reis wanneer we kunnen om zo veel mogelijk van de wereld te zien.
Geëmigreerd
In de afgelopen jaren heb ik gemerkt dat het moeilijk is om vriendschappen te onderhouden wanneer je ver weg woont. Zeker wanneer het zo definitief is als bij mij. Zoals ik al zei: mijn leven is best anders (maar ook weer niet, want ik werk ook gewoon van 9-5) dan het leven dat veel van mijn vrienden hier hebben. Het tijdsverschil helpt ook niet mee; even bellen gaat gewoon niet als je met 7 uur tijdsverschil zit. Dat merk ik wanneer ik met ‘thuis’ wil skypen en nu wanneer ik met Miguel wil kletsen. ‘t Is gewoon niet zo handig dat de ander altijd net opstaat als jij naar bed gaat, of aan het werk is wanneer je spontaan even wil bellen.
En niet alleen het feit dat het best definitief is maakt het lastig. Het feit dat ik zo vér weg ben gaan wonen maakt het wat moeilijker. Iemand die verhuisd is naar Londen, Berlijn of Barcelona zoek je toch wat gemakkelijker op dan iemand die in Beijing is gaan wonen. Beijing doe je niet even in het lange weekend dat je hebt wanneer het Pasen is. Een stad in Europa daarentegen…
Sommige bleven
Sommige vriendschappen zijn verwaterd. Er zijn mensen waar ik in het begin nog regelmatig mee mailde, maar waar ik nu geen contact meer mee heb. Een aantal stuurde me in december een kaartje, maar nadat ik hun aan het begin van het jaar een e-mail heb gestuurd heb ik niets meer gehoord. Ik vraag me af waarom.
Gelukkig zijn er ook vriendinnen waar ik nog wel contact mee heb en waarmee het nog steeds gewoon vertrouwd is. En die vriendinnen heb ik de afgelopen weken dan ook gezien. Dat deed me goed. Het is fijn om te weten dat er vriendschappen zijn die blijven en waarop de afstand niet zo’n enorme impact heeft.
Het expat-leven en vriendschappen
Wanneer je in het buitenland woont krijgt het begrip ‘vriendschap’ sowieso een andere betekenis. Althans, voor mij. Vriendschappen zijn van kortere duur en in sommige gevallen was ik bevriend met mensen waarmee ik in Nederland waarschijnlijk geen vrienden was geworden. Vriendschappen zijn van kortere duur omdat mensen vaak maar voor een bepaalde tijd ergens wonen. De mensen waar ik eind 2010 mee bevriend was, daar spreek ik er nu nog maar heel weinig van. Daarbij denk ik dat ik met sommige van die ‘vrienden’ geen vrienden was geworden in Nederland. Ze waren zo anders dan ik. We hadden zo weinig raakvlakken. Met een aantal ging ik dus echt alleen maar om omdat de situatie zo was en er gewoon weinig andere mensen waren om mee om te gaan.
Ik ben heel benieuwd hoe jullie tegen vriendschappen aankijken en dan met name wanneer je voor langere tijd weg bent geweest of wanneer je ook in het buitenland.
Ik ben er heel makkelijk in. Bij elke nieuwe situatie in je leven, elke andere fase, passen andere mensen. Ik laat heel erg makkelijk mensen weer los ook. Krampachtig vasthouden aan iets, heeft geen zin. Mensen hebben het druk, krijgen een gezin, hebben meer sociale verplichtingen etc, waardoor ze jou vergeten. Of andersom. That’s life.
Daar zit zeker een kern van waarheid in. Zeker als het gaat om de fasen; het schijnt dat je voor elke fase in je leven een bepaald soort vriendschap nodig hebt voor je eigen ontwikkeling om het zo te zeggen.
En ja, that’s life, maar soms is het lastig dat te accepteren. Zeker wanneer het om een vriendschap gaat die al best een tijd bestond.
Voor mij is het omgekeerd: een goede vriendin van me is geëmigreerd. Niet zo ver weg als jij. Zij woont in Zwitserland dus daar ben je alsnog vrij snel en ze komt ook regelmatig naar Nederland. In de praktijk zien we elkaar natuurlijk een stuk minder vaak als vroeger, maar ik vind het tegenwoordig wel makkelijker om contact te houden als in het niet digitale tijdperk. Door het bloggen heb ik ook internationaal veel vrienden inmiddels en ja natuurlijk heb je vriendschappen die verwateren maar dat gebeurt ook als je in hetzelfde land woont. Sommige vriendschappen overleven de ‘test of time’ niet en sommige wel. Ik geloof serieus dat dat meer te maken heeft met de vriendschap zelf als de locatie waar je woont.
Ik heb dat eigenlijk net als Kliefje. Ik ben natuurlijk nooit lang weg geweest, maar ook als je gewoon hier bent veranderen vriendschappen steeds. Soms duren ze een paar jaar en dan ineens verandert er iets in jou of hun leven en is de vriendschap ineens (of langzaam) over. Ik ben daar ook niet zo moeilijk mee. Elke fase weer andere vriendschappen 🙂
Hoi Yvonne, tijdens langere reizen (maandenlang) probeer ik altijd extra goed contact te houden met vrienden thuis. Ik zou het niet zo aardig vinden om maanden niets te laten horen en dan opeens weer voor iemand z’n neus te staan met duizenden foto’s 😉 Dat is tot nu toe steeds prima gegaan. Maar het klopt wat je zegt: ik kwam steeds terug na een afzienbare tijd. Als we echt zouden emigreren naar de andere kant van de wereld, zou een deel van die vriendschappen verwateren, denk ik. Toen ik een paar maanden in Shanghai woonde, had ik een vrij grote groep ‘vrienden’, allemaal Westerse vrijwilligers. Ik heb met bijna niemand meer contact en precies om de reden die jij noemt: ze waren heel anders dan ik. In Shanghai was het super samen, maar daarna waren er weinig raakvlakken meer. Helemaal niet erg verder, zo was het gewoon! Vriendschappen zijn toch een lastig punt: sommige verwateren, anderen blijven eeuwig bestaan. Ook al zie je elkaar maar 1 keer per jaar…
Haha, nee het lijkt me dat vrienden dat niet zo heel erg zouden waarderen 😉
Ben het verder helemaal met je eens; het blijft een lastig iets. Bij heel veel vriendschappen speelt ook de omgeving waarin je zit een rol. Ben je elke dag op school te vinden, dan zoek je in die omgeving je vrienden. Speel je 3x in de week voetbal in een team dan is de kans groot dat je daar veel vrienden hebt zitten.
Ik kan een log schrijven over gehandicapt raken en wat dat met vriendschappen doet…
Dat wil ik geloven… Dat lijkt me heel moeilijk.
Leuk stukje! En het zorgt idd voor een wat andere vriendschap. Niet de soort waarbij je elkaar dagelijks spreekt, maar wel de soort waarbij je weet dat als er echt iets belangrijks gebeurd, de ander er voor je is!
En soms vliegen mensen dan toch nog naar Beijing om je gewoon op te zoeken ;).
Xx
Hé! Leuk dat je reageert! Dat waardeer ik enorm! Zo zie ik dat mijn vrienden tóch mijn verhalen lezen 🙂 Alhoewel ik het van jou natuurlijk al wist.
En wat je zegt is helemaal waar. Als er iets belangrijks is, dan zijn we er voor elkaar!
Ik geloof het nooit als mensen zeggen dat ze 30 vrienden hebben. Dat zijn volgens mij kennissen. Vrienden, echte vrienden, die heb je volgens mij maar een paar. En die zijn het koesteren waard.
Ik ben geen reizigster en woon gewoon in Nederland, maar ook daar komen en gaan vriendschappen. Ligt ook aan welke face van je leven je zit.. en soms verwateren vriendschappen ook door andere interesses of omdat de klik er gewoon niet meer zo is. Moet zeggen dat mijn vrienden op 1 hand te tellen zijn, maar dat zijn wel mensen die ik al jaren ken en échte vrienden zijn!
Tijd is een goede indicator inderdaad.
Lijkt me erg moeilijk ja, wat je schrijft om vriendschappen te maken en te houden in het land waar je woont, zeker een China (zo heel anders dan als je in Belgie had gewoond, bedoel ik, haha). En veel mensen, hoe lief en leuk ze je ook vinden zijn niet in staat vriendschap te houden als je ver weg woont. Mailen, sms’s, weet ik het, aan de ene kant is de wereld een stuk kleiner dan 50 jaar terug, maar toch willen of doen veel mensen dat liever niet. Wel super dat je relatie met die andere “buitenlander” toch maar mooi heeft gehouden. (voor hetzelfde geld was een van jullie snel weer terug naar huis gegaan?!)
Nou, inderdaad! Die vriendschap (waar het mee begon) is er nog steeds. En daar ben ik erg blij mee. 🙂
En het verschilt zeker wanneer je in Beijing woont of in een Berlijn, Londen of Barcelona. Alles in Europa, daar ga je toch makkelijker heen. En je komt dan makkelijker terug naar Nederland.
Mooi geschreven Yvon!
Toen ik op wereldreis ging vond ik het heel bizar. Want iedereen gunde het mij ontzettend, maar vriendinnen baalde ook dat ik zo lang weg ging. Ik heb 1 vriendin die best eenzaam is en ik vond het lastig om haar achter te laten. Omdat ik wist dat ze zonder mij er minder vaak op uit kon gaan.
Mijn vriendschappen zijn na
Oeps… ging iets mis.
Mijn vriendschappen zijn na 1 jaar allemaal hetzelfde gebleven. Het was soms bizar om te beseffen hoe makkelijk de draad weer opgepakt werd. Het is natuurlijk wel heel anders als je niet meer terug komt.
Tijdens het reizen merkten we ook dat we mensen leerden kennen waar we in Nederland niet zo snel in contact mee zouden komen. Grappig, want we hebben nu nog steeds heel leuk contact met een familie uit Weert.
“Good friends are like stars…. You don’t always see them, but you know they are always there” en dan met de nadruk op GOOD 🙂
Groetjes
Dankjewel, leuk om te horen.
Interessant om de verschillende ideeen te horen over vriendschappen en hoe iedereen er mee omgaat.
Hoe deed jij dat met de vriendin die je noemde? Mailde en / of belde je haar extra vaak?
Met die vriendin had ik niet zo heel veel contact tijdens mijn reis. Dat was best raar eigenlijk, want dat zou je juist extra verwachten. Maar zij is niet zo’n mobiel/internet persoon. Dus sinds ik weer terug ben spreken we weer extra vaak af om de ‘schade’ in te halen 🙂
Naar lijkt me dat, als je van sommige mensen niks meer hoort. Ik ben 2 keer een jaar en 1 x 3 maanden weggeweest en ben bij mijn weten geen echte vriendschappen verloren. Naar Thailand ging ik voor onbepaalde tijd, dus het had ook voor járen kunnen zijn, maar het werd een jaar. Ik stuurde wel altijd uitgebreide mails (het was in 2001-2002, net voordat ik mijn 1e blog had) en een aantal vrienden is me komen opzoeken, wat natuurlijk super leuk was.
Ook de vriendschappen die ik daar heb opgedaan zijn niet verwaterd; de belangrijkste althans niet. Sommigen wonen niet in Nederland, maar zie ik toch nog 1 of 2 x per jaar. Alleen met een Italiaan waarmee ik een paar maanden een relatie had (en zelfs even samenwoonde) in Thailand heb ik geen contact meer; stiekem vind ik dat nog steeds jammer. Volgens mij woont hij nu in Cambodja.
Ik ben een paar keer lang weg geweest, en met name mijn eerste lange reis heeft me vriendschappen gekost. Waarschijnlijk was dat ook gebeurt als ik niet weg zou zijn gegaan, deze reis markeerde namelijk het eind van mijn studententijd en het begin van een nieuw leven.
Je omschrijving van tijdelijke vrienden herken ik volledig!
Ik ben nooit zo lang van huis geweest dat het ten koste van vriendschappen is gegaan, maar ik denk ook dat bepaalde mensen tijdens een bepaalde fase van je leven tot je vriendengroep behoren en dat het daarna weer voorbij is en nieuwe vrienden zich weer aandienen. De echte vrienden blijven dan overeind, zo heb ik inmiddels een handje vol vriendinnen, soms zie ik ze maandelijks, soms maanden niet maar dan hebben we altijd wel even wekelijks contact zodat we wel weten wat er leeft bij elkaar…
Jammer zeg dat het zo loopt bij jou. Zelf heb ik deze ervaring gelukkig helemaal niet. Ooit ging ik een half jaar naar Bosnië en alle vriendschappen bleven en ook na vier jaar Curaçao hebben we nog steeds het zelfde groepje om ons heen. Sommige mensen ken ik al 35 jaar. Overigens de ‘vriendschappen’ opgedaan tijdens het expatten die blijven maar zelden. Da’s dan weer mijn ervaring. Is toch een stuk oppervlakkiger juist omdat je weet dat het maar voor een paar jaartjes is. Ik ben ook niet zo goed in oppervlakkige contacten. Hou er niet van.