De eerste etappe van de Trans Mongolië Express - van Moskou naar Jekaterinburg

Vandaag begint het dan écht; die bijzondere treinreis waar ik al jaren over heb gefantaseerd en gedroomd, die al jaren op mijn wish list staat. Vandaag stap ik in de eerste trein die me dichterbij mijn eindpunt Beijing gaat brengen. Vandaag begint de Trans Mongolië Express écht! De eerste trein van de hele reis, de eerste etappe, ik reis van Mouskou naar Jekatarinburg!

Bekijk alle blogs (en vlogs) over de Trans Mongolië Express.

De laatste voorbereidingen voor de treinreis van Moskou naar Jekatarinburg

De treinreis begint met het doen van inkopen voor de treinreis. De avond voor vertrek ga ik een supermarkt in sla ik flink in; water, vruchtensap, crackers, cup noodles en meer. In de ochtend haal ik snel een ontbijt bij een winkeltje in de buurt van het hotel waar ik verblijf en check ik voor de laatste keer of ik alles heb.
Doordat ik een reis heb geboekt hoef ik me geen zorgen te maken over het vervoer van het hotel naar het juiste treinstation. Een kleine 2 uur voor vertrek word ik bij mijn hotel opgehaald en naar het station gebracht. Op het station eet ik nog een laatste snack voor ik aan de 29 uur durende (tijdzones niet meegerekend) treinreis ga beginnen en dan is het zo ver. Ik loop het perron op waar de trein al staat en er verschijnt een grote glimlach op mijn gezicht; het gaat nu echt beginnen! Ik heb er heel veel zin in en vind het een beetje spannend tegelijk. Gelukkig reis ik samen met Miguel en ben ik er vrij zeker van dat alles goed gaat komen.

29 uur in de trein

Wanneer ik in de trein stap en mijn cabine voor de komende 30 uur inga dringt het echt tot me door. Het avontuur gaat nu écht van start! Ik vind het best spannend en hoop dat de reis daadwerkelijk zo bijzonder gaat zijn als ik verwacht.
Mijn backpack stop ik onder mijn bedbank, ik installeer mijn kleine rugzak bij mijn voeteneind en ga zitten. Het duurt niet lang voor de wielen beginnen te rollen; we gaan!

Het hart van Moskou laten we achter ons, de buitenwijken gaan voorbij en voor ik het weet zijn het enkel nog maar bomen die het uitzicht vullen. De eerste uren gaan snel voorbij en ik kijk onafgebroken naar het Russische landschap dat aan me voorbij trekt. Het wordt me al snel duidelijk; Rusland is een bebost land. Oneindig veel bomen glijden langs me heen op het ritme van de trein. Het werkt rustgevend en ontspannend.

Na een aantal uren pak ik mijn eerste (van vele) boek erbij. Er is niets wat ik kan doen behalve naar buiten kijken en lezen. Helemaal geen straf want ik vind lezen heerlijk. Aan het eind van de reis blijkt dat ik zo’n 6 boeken in totaal heb gelezen.

De trein maakt zo nu en dan een stop. Soms voor slechts een paar minuten, net genoeg voor de rokers om een sigaret aan te steken. Soms voor 10, 20, of wel 45 minuten. De langere stops zijn aangenaam; ik kan de trein even uit, wat lopen, frisse lucht inademen en met een beetje geluk is er een winkeltje open.
Op sommige stations word ik opgewacht door verkopers. Verkopers van souvenirs, drank, brood, en soms fruit. De verkopers geven een klein kijkje in het Russische leven. Het leven weg van de drukte van de stad. Het leven dat zich deels laat leiden door wanneer de trein stopt.

Slapen en leven in de trein

Miguel en ik delen een coupé met anderen. Anderen steeds wisselen. Mensen komen en gaan, gesprekken voer ik via Google Translate of met wat Engels. Engels hoor ik overal om me heen, net als het Nederlands. Ik ben verbaasd maar ook niet. Nederlands reizen altijd en overal naar toe. Niet gek dus dat ik veel Nederlands om me heen hoor.
De tijd lijkt te verdwijnen in de trein. Letterlijk. We reizen door tijdszonen en schieten vooruit in de tijd. Uren vloeien in elkaar over en ik leef niet op de klok. Ik eet cup noodles wanneer ik trek krijg, drink liters thee en slaap en ontwaak bij het gaan en komen van de zon.

Door naar Jekatarinburg

Ik ontwaak met de zon. Terwijl er nog altijd bomen langs mijn raam voorbij gaan klimt de zon langzaamaan omhoog. Ik word samen met haar wakker en geniet van de prachtige kleuren die aan de horizon verschijnen.
De rest van de dag lees ik, kijk ik uit het raam, slaap ik wat en speel ik talloze potjes Yatzhee.

In de avond stopt de trein in Jekatarinburg. Mijn eerste stop van deze reis. Ik heb een goed gevoel over de reis van Moskou naar Jekatarinburg en het voelde helemaal niet alsof ik heel lang in de trein zat.