De laatste dag in Noord-Korea is er één waarop ik vrij veel in de bus zitten. De avond ervoor kwamen we aan bij de Myohyang berg en vandaag bezoeken we een tweetal plekken in de omgeving om vervolgens terug te reizen naar Pyongyang waar we de avond af zullen sluiten met een typisch Koreaanse maaltijd, en bowlen bij de ‘Golden Lane’.
MIjn reis boekte ik via een reisorganisatie in China omdat dat voor mij het makkelijkst is. Wil je vanuit Nederland naar Noord-Korea reizen, dan heb je diverse opties.
Lees eerst de plogs over dag 1 tot en met 4
Plog 1 – De stroom valt continue uit
Noord-Korea Plog #5: geboortehuis Kim Il-sung & bowlen in Pyongyang
De ochtend komt weer vroeg. Door de elektrische deken die ik had was het gelukkig niet zo heel koud en sliep ik best goed. Vanachter het raam (dat niet open kan) maak ik een foto van de zon die langzaam van achter de bergen tevoorschijn komt. Al uit het raam kijkend zie ik dat het leven al op gang komt, hoe vroeg ook. Ik voel me gevangen. Ik wil zo graag even het hotel uitlopen, gewoon door een straat dwalen en het leven zien. Een ‘hallo’ en een lach schenken aan de vreemdeling die voorbij fietst. Het gevoel hebben dat ik er écht ben.
Helaas. Ik ben nog altijd in Noord-Korea, een land waar dat niet gaat gebeuren.
Het laatste ontbijtje van de reis. Het ei is prima, het brood spoel ik met mijn koffie weg.
Na het ontbijt stappen we de bus in en rijden we naar de International Friendship Exhibition Hall. Het zijn twee enorme hallen, gebouwd in 1978 en ze zijn beide gevuld met cadeaus gegeven aan Kim Il-sung en Kim Jong-il. Ook dit is weer een schijnvertoning. De cadeaus zijn allemaal afkomstig van communistische landen en communistische kleine partijen. Ik zie geen enkele grote naam. Wel zie ik een aantal giften uit Nederland. Iets met Delfts Blauw, een molentje en wat foto’s met bloemen. Van wie? Eén of andere communistische partij. We worden naar een zaal gebracht waarin een cadeau van China staat: een wassen beel van Kim Il-sung. Uiteraard worden we geacht te buigen.
Na het bekijken van de hallen worden we naar dit mooie, zonnige plekje gebracht. Het bevindt zich aan de achterzijde van de hal en biedt een prachtig uitzicht over de bergen.
Het is helemaal aangenaam om op het dakterras te zitten op het moment dat ik er een kop koffie bij krijg. De warmte van de zon, het uitzicht, een aantal leuke mensen en even rustig zitten.
Na het cadeaupaleis bezoeken we de Pohyon boeddhistische tempel. Deze tempel werd tijdens de Koreaanse oorlog verwoest, maar later weer opgebouwd. Onderweg wordt ons verteld dat er nog veel monniken leven en dat we deze ook zullen zien. We zien er echter maar één. Ik merk echt dat het volle programma en het continue alert moeten zijn zijn tol beginnen te eisen. Ik ben moe en kan het nauwelijks nog opbrengen om naar de lokale gids en haar verhaal te luisteren.
Terug in Pyonyang bezoeken we het Mangyongdae Native House, de geboorteplek van Kim Il-sung. Het zijn wat kleine, open gebouwtjes met een rieten dak bij elkaar. Binnen mag ik niet fotograferen, er net buiten wel. Er wordt gezegd dat Kim Il-sung in 1912 geboren is, wat deze huisjes meer dan 100 jaar oud moeten maken. Op mij komen ze niet ouder dan over dan een tiental jaren. Misschien 20? Daarbij is het nog maar de vraag of hij hier écht geboren is.
Na het bezoek aan het huis is het tijd om iets écht leuks te gaan doen! Het is tijd om te gaan bowlen! Bowlen staat bij bijna elke reis (ongeacht met welke organisatie je gaat) wel op het programma, het is dus niet heel uniek, maar wel ontzettend leuk. Niet in de laatste plaats omdat alle banen bezet zijn en het ontzettend druk is. Families en vriendengroepen gooien om beurten en hebben plezier. Ze lachen, maken foto’s met hun mobieltjes en lijken niet al te verbaasd te zijn door onze aanwezigheid. Eindelijk zie ik iets dat niet gecontroleerd is.
Na het bowlen gaan we naar een Noord-Koreaanse kroeg. Voor ons is het een normale kroeg, in Korea is het een uniek plek waar alleen de mensen met een hogere status kunnen komen.
We sluiten de avond en de reis af met een uitgebreid etentje en kijken ondertussen de video die van onze reis gemaakt is. De video is hilarisch; je ziet de groep alleen maar uit de bus komen, ergens naar toe lopen en weer de bus instappen. Tussendoor komen shots van de plekken voorbij die we gezien hebben. Vooral van de buitenkant dan, want ook de cameraman mag binnen niet filmen.
Het mooiste en leukste deel van de video is de avond van het vuurwerk. Op het moment dat ik ging dansen liep de cameraman met ons mee en legde dat op beeld vast! Dat was heel erg leuk om te zien.
De ochtend van vertrek
Op de ochtend van vertrek splitst de groep zich op in tweeen; één groep gaat naar het vliegveld, de andere groep vertrekt later naar het Pyongyang Centraal om op de trein te stappen. De treinreis is de standaard en gaat via Dandong naar Beijing. Voor ons geen treinreis; Amerikanen mogen alleen per vliegtuig het land binnenkomen en verlaten. Dat vinden we helemaal niet erg, want naar het schijnt staat ze trein op de grens wel zo’n 3 uur stil. Wij kunnen op het vliegveld zo doorlopen (niemand die ook maar een blik op de camera’s werpt of op zoek gaat naar Koreaanse won) en staan in minder dan 4 uur veilig en wel weer in Beijing.
Einde van de plogs
Dit was de laatste plog van mijn reis naar een fascinerend land. Ik ben van plan om de komende maand nog een terugblik te schrijven (wat vond ik er nou echt van), algemene tips te delen en een kostenoverzicht te geven. Verder heb ik nog veel beeldmateriaal (foto & video) dat ik graag wil laten zien. Later deze maand ga ik naar een lezing van een ‘defector’ hier in Beijing, iets wat zeker indruk zal gaan maken (ik las haar boek al en dat was behoorlijk indrukwekkend).
Bedankt voor het lezen!
Het moet toch een hele aparte reis zijn geweest om in zo’n gecontroleerd land rond te mogen lopen. Natuurlijk leuk, maar ook vermoeiend omdat je meer niet mag dan wel. Mooi verslag. Ik ben benieuwd naar je terugblik!
Lijkt me een heel bijzonder land. Mooi om even met je mee te mogen kijken.
Haha bowlen! Is zo leuk inderdaad! 😀 Lijkt me trouwens best een opgesloten gevoel geven daar, heel interessant.
Tjonge, kan me voorstellen dat je aan het eind van die dagen zo moe bent van het steeds maar weer doen wat wenselijk is en alle bizarre indrukken om je heen. Niet bepaald en plezierreisje, maar toch zo bijzonder. Leuk dat ik even heb mogen meekijken. Ben benieuwd naar je praktische info en kosten die nog volgen.
Dat lijkt me eigenlijk het ergste daar, dat je niet vrij kunt gaan en staan waar je wilt. Dan is het wel super dat het tijdens het bowlen allemaal zo ongedwongen ging en het opeens meer ‘normaal’ leek! Vraag me alleen wel af waarom Amerikanen alleen per vliegtuig naar Noord-Korea mogen..? Heeft dat te maken met veiligheidsredenen?
In elk geval erg bijzonder en leuk om te lezen hoe jouw reis door Noord-Korea is gegaan en dat we op deze manier konden meekijken!