Na een heel koude nacht waarin ik mijn jas aanhoud en muts op, ben ik blij wanneer de ochtend aanbreekt. Op het programma vandaag staan een bezoek aan Kaesong, de DMZ en het Kim Il-sung plein waar we de kans hebben om een vuurwerkshow bij te wonen. Reis met me mee door Noord-Korea, dag 3.
MIjn reis boekte ik via een reisorganisatie in China omdat dat voor mij het makkelijkst is. Wil je vanuit Nederland naar Noord-Korea reizen, dan heb je diverse opties.
Lees eerst de plogs over dag 1 en dag 2 in Noord-Korea
Hoewel ik blij ben dat de nacht erop zit en ik mijn koude kamer kan verlaten belooft het ontbijt nog niet veel goeds. Ja, ik weet dat ik niet mag klagen, maar deze ochtend houd ik het bij een kopje oploskoffie en wat crackers die ik voor noodgevallen uit Beijing had meegenomen.
Het is een kort ritje naar het centrum van Kaesong, een stadje niet ver van de grens met Zuid-Korea. Het is een stadje met een oud stadscentrum en dat gaan we bekijken. Een klein stukje van het oude centrum vandaan stappen we uit de heerlijk warme bus en de gidsen moedigen ons aan foto’s te maken. Dat laat ik me natuurlijk geen twee keer zeggen en ik klik er dan ook flink op los.
Zo schiet ik talloze plaatjes van vrouwen in traditionele kleding. Ze zijn op weg naar het dorpsplein om daar te dansen, zingen en het nieuwjaar te vieren.
Er staat al een soort van Mariachi-band te spelen. Allemaal keurig in het pak, met het beroemde speldje met de afbeelding van de leiders op hun borst.
Vanaf het pleintje waar gezongen wordt lopen we over de hoofdweg richting een groot standbeeld van Kim Il-sung. Naast het gebouw staat een groep zich warm te zingen voor het moment waarop zij mogen gaan zingen.
Het getuigt in Korea van respect wanneer je een buiging maakt voor je een beeld van één van de leiders fotografeert, dus ook hier maakte ik netjes een buiging.
Het oude stadscentrum van Kaesong, gezien van bovenaf. Helaas lopen we maar heel kort door dit deel van de stad, jammer want deze traditionele huizen zien er mooi en interessant uit. Als ik zelf had rond mogen lopen was ik hier zeker langer geweest!
Na het stadje rijden we door naar de DMZ. De DMZ bezocht ik al eens eerder, maar dan in Zuid-Korea (blog over de DMZ in Zuid-Korea). Terwijl onze groep door een klein souvenirwinkeltje wordt gesluisd wordt onze bus uitgespit om te controleren of we geen wapens bij ons hebben.
Wanneer we naar beginnen mogen begint de gids te vertellen over de DMZ in Noord-Korea en wat voor plek het is. Net zoals eerder hoor ik ook nu weer een andere geschiedenis dan die ik ken. Het is lastig om mijn mond te houden en niet te vragen waarom hun waarheid zo anders is dan de onze. Zo hoor ik onder andere dat het buskruit door de Koreanen is uitgevonden.
Het is toch een enigszins ‘spannende’ plek, je ziet het zelfs aan m’n gezicht 😉
Na de DMZ bezoeken we het Kaesong Koryo Museum; een museum dat ooit een Confucius Instutuut was en uit vele gebouwen stond. Tegenwoordig zijn er nog maar een paar gebouwen over; deze staan vol met allerlei spullen die ooit in het instituut gebruikt werden. De bomen schijnen voor geluk te zorgen wanneer je met ze knuffelt en dat wordt dan ook enthousiast gedaan. Het museum en andere delen van Kaesong staan overigens op de werelderfgoedlijst.
In het museum kwam ik dit koppel tegen. Een uitermate vrolijk stel dat trouwfoto’s liet maken. Ik had wel met haar te doen…
Tijd voor lunch! We krijgen een soort koningsmaal geserveerd; een twaalftal bakjes met daarin kleine gerechtjes. Het eten is van prima kwaliteit en bij mij gaan dan ook bijna alle schaaltje schoon op.
Het graf van Koning Kongming staat na de lunch op het programma. Sinds Miguel en ik samen reizen gaan we bij elk plakkaat dat aangeeft dat een bepaald gebouw of een bepaalde plek op de Werelderfgoedlijst staat op de foto. In Noord-Korea doen we niet anders.
We krijgen weinig tijd van de gidsen; we lopen de trappen op, maken wat foto’s en worden terug naar de bus gedirigeerd.
De ‘stadspoort’ van Pyongyang.
Het is de hele dag al bewolkt en aan het eind van de middag begint het te sneeuwen. Voor we naar het Kim Il-sung-plein gaan, gaan we schieten. Met pistolen. Het doel is veel te ver weg en ik bak er dan ook helemaal niets van.
In dansen ben ik beter. Dat doe ik dan ook (tot mijn eigen verbazing). Met één van onze gidsen, tussen alle Koreanen die zich op het plein hebben verzameld. Het is een geweldige ervaring! Ik vind het fantastisch om tussen de mensen te zijn en deel uit te maken van dat wat ze vieren. De sneeuw die valt maakt dit moment helemaal magisch!
Mannen en vrouwen, iedereen heeft erg zijn / haar best gedaan op de kleding.
Zo bijzonder! Het mooiste moment van de hele reis. Behalve foto’s heb ik er ook bewegende beelden van.
Vuurwerk na het dansen. Hoe anders Noord-Korea ook mag zijn, op dit moment was het er precies hetzelfde als dat het op een willekeurige andere plek zou zijn geweest tijdens een vuurwerkshow. Iedereen keek met open mond toe en gebruikte mobieltjes om foto’s en filmpjes te maken.
Na deze geweldige ervaring gaan we terug naar het hotel (in Pyongyang). Met een klein groepje besluiten we echter naar de Karaoke te gaan en we zingen er een paar uurtjes allerlei vreselijk foute liedjes.
Noord-Korea vlog
Bekijk ook mijn Noord-Korea vlog!
Wat een unieke dingen heb je weer gezien! En slapen met je muts op en je jas aan? Dan moet het wel errug koud zijn geweest. 🙂 Kan me voorstellen dat je jezelf daar soms enorm hebt moeten inhouden om geen “lastige” vragen over hun waarheid te stellen… mooi verslag!
Apart om te zien allemaal. Vreselijk, dat gezicht van die vrouw op haar trouwdag pff. Dan ogen wij toch blij zijn met onze vrijheid!!!
Is die bovenste foto van het ontbijt? Haha, dan zou ik ‘t ook bij de crackertjes houden 😉 Grappig dat ze daar ook een Koningsmaal kennen, in Z-Korea ook. Dat bruidje ziet er inderdaad niet heel blij uit… en wat leuk zo’n heel plein vol dansende mensen en tot slot het vuurwerk. Weer een bijzondere plog!
Wat een bijzondere reis maak je hier, het is een heel mooi verslag. En het valt me reuze mee wat je eigenlijk allemaal nog mag qua foto’s maken en bezienswaardigheden. Zelf staat Noord-korea ook op ons lijstje om eens naartoe te gaan.
Oh jemig, zou die man niet haar vader kunnen zijn? Anders is het nog ergerder.
Het had gekund waarschijnlijk, maar onze gids vertelde dat het toch echt de bruidegom was. 🙁
Dat trouwkoppel, een voorbeeld! Ik hoop voor jou dat je iets vrolijker kijkt op jouw trouwdag. (En ik vermoed dat je jurk er ook anders uitziet).
Wel een bzijondere reis als ik het zo lees..
Haha, dat komt vast goed! En nee, zo’n jurk gaat het niet worden.
Mocht ik al ooit naar Noord Korea gaan dan weet ik zeker dat ik grote moeite zou hebben met ‘mijn mond houden’ en dat buigen voor beelden van leiders … nou ja, daar kan ik me dan waarschijnlijk wel aan overgeven. ‘t Zijn tenslotte maar betonnen … beelden. Ik heb in Zimbabwe al veel geoefend in ‘mijn mond houden’ … dus wie weet?
Oh, moet je in Zimbabwe je mond veel houden? Waarover zoal?
Zo apart van die geschiedenis die ze gewoon anders weergeven… de mensen leren het natuurlijk vanaf jongs af aan al zo, net als hoe met hun leider om te gaan. Heel interessant!
Precies; ze leren het van jongs af aan. Ben nu een boek aan het lezen van een defector en zij schrijft dat ze al op de kleuterschool leren dat landen als de V.S. en Zuid-Korea heel arm zijn.