Avonturen in Beijing: Slapen op de Chinese Muur

Al jaren stond het op mijn Travel Wishlist: slapen op de Chinese Muur. Nadat ik de Chinese Muur al meerdere keer beklommen en gezien had, moest het kamperen op de Chinese Muur er nog altijd van komen. Onlangs was het zover; tijd om te slapen op de Chinese Muur!

De Chinese Muur beklimmen met China Hiking

Het liefst was ik een weekje het land uitgegaan; naar een fijn eiland zoals Hainan of Koh Chang (waar ik in 2011 was), maar helaas zat dat er niet in. Om niet een hele week thuis te hoeven zitten besloot ik een hiking trip bij China Hiking te boeken en te gaan kamperen op de Chinese Muur.
De klim die ik koos werd beschreven als niet al te moeilijk en geschikt voor iedereen met een goede conditie en voor kinderen vanaf 10 jaar. In mijn ogen bleek dat niet helemaal te kloppen; de hike was een stuk lastiger en zwaarder dan wat ik had verwacht op basis van de omschrijving.
Mocht je in de toekomst besluiten om met ze mee te gaan, dan raad ik je aan om ze even te mailen zodat je zeker bent van de moeilijkheidsgraad.

Lunchen

In de ochtend verzamelen we bij de Lama Tempel; vanaf daar vetrekken we met een kleine groep (zo’n 15 man) richting de muur. Hoewel de oktobervakantie net begonnen is, lukt het ons vrij snel de stad achter ons te laten en na anderhalf uur zie ik de eerste borden die aangeven welke kant op te rijden voor de Chinese Muur.
We rijden een tijd op de snelweg die we uiteindelijk inruilen voor een smal landweggetje dat naar een klein dorpje leidt. Het dorpje is waar we stoppen voor lunch.

De lunch is uitgebreid en smaakt goed. Ik doe me tegoed aan de verschillende gerechten en ben blij met de energie die ik binnenkrijg. Ik vermoed dat ik die straks heel hard nodig zal hebben tijdens het hiken.
Na gegeten te hebben krijgen Miguel en ik beiden een backpack. Deze vullen we met onze eigen spullen (wat snacks en warme kleding voor in de avond), een tent, twee matjes en twee slaapzakken. Nadat iedereen klaar is komen we aan bij de ‘Humpback Great Wall’. Een deel van de Chinese Muur dat niet gerestaureerd is, maar dat uiteindelijk uitkomt bij Badaling, één van de meest populaire delen van de Chinese Muur.

Niet gerestaureerd – een flinke klim

Na uit de auto te zijn gestapt begint het klimmen meteen. We starten in een vallei en moeten direct omhoog. Eerst nog langs de muur, maar al snel loop ik op de muur. Of beter gezegd; op de restanten van de muur. Aangezien dit deel in een vallei ligt en niet op al te grote hoogte is er hier niet veel meer van de muur over. Mensen die in de omgeving wonen vinden hun eigen woning belangrijker dan de muur en hebben er over het algemeen dan ook geen moeite mee om stenen van de muur mee te nemen en te gebruiken voor hun eigen woning.

Na de eerste korte klim kom ik aan bij een platter stuk. De groep wacht op elkaar, we rusten even uit en bereiden ons voor op de klim die gaat komen. De wachttoren op deze foto is nog niet dé toren waar we gaan slapen, deze ligt zo’n 2 uur verder lopen.

Houd ze op afstand!

Voor me ligt de muur die stijl omhoog gaat en de verte zie ik hem als een draak door het land slingeren. Over bergtoppen, steeds op zoek naar het hoogste punt. In gedachten hoor ik hoefgetrappel van de Mongoolse paarden met hun ruiters, klaar voor de aanval. In de wachttorens houden Chinezen hun blik strak op de bergen, speurend naar de plek waar het geluid vandaan komt.
Ik loop over de plek waar duizenden jongens en mannen het leven lieten tijdens de bouw van dit immense bouwwerk. Nog steeds, ondanks al mijn bezoeken aan de muur, blijft dat een indrukwekkend idee.

Het is begin oktober en de herfst loopt op haar einde. Althans wanneer je uitgaat van de Chinese kalender. De bomen beginnen langzaam van kleur te veranderen en doen het landschap veranderen.
Helaas is het weer niet fantastisch. Het is bewolkt en door de vele auto’s die de stad verlaten hangt er een vreemde ‘mist’ in de lucht. Het is een mix van mist en smog, waardoor alles grauw lijkt en de lucht wittig is.

Berggeitje met nieuwe vrienden

Het tempo van de mensen in de groep verschilt nogal; er zijn mensen die als een speer de muur beklimmen (waaronder een paar kinderen) en er zijn mensen die het wat rustiger aan doen. Ik hoor bij de laatste groep. Ten eerste omdat ik geen risico wil nemen. De muur is op sommige plekken bijna verdwenen of compleet overgroeid met struiken. Op sommige plekken is hij heel smal en wanneer ik niet goed oplet lig ik straks 30 meter lager naast de manier. Een te groot risico en daarom ga ik maar wat langzamer. Daarnaast wil ik kunnen genieten en stop ik zo nu en dan om de omgeving in me op te nemen. Het is zo mooi!
Dat mijn conditie niet zo heel geweldig is en ik daardoor als een oud berggeitje vooruit kom hebben we het maar niet.

Gelukkig ben ik niet de enige die een wat langzamer tempo aanhoudt. Vlak voor mij loopt een Chinees – Duits koppel dat in Australië woont. We vormen een klein groepje en kletsen, op de momenten dat we niet buiten adem zijn, over wonen in het buitenland, werken & wonen in China en over hun reis. Het klikt goed (ze overtuigen ons bijna om in Australië te komen wonen) en na het kampeeravontuur besluiten we samen bij Jin Ding Xuan dimsum te gaan eten.

Van oud naar nieuw

Na een paar uurtjes hiken komt het eind van de oude muur in zicht. De begroeiing wordt minder en in de verte zie ik een ‘nieuwe’ muur. Zal dat het deel zijn waar we gaan kamperen? We rusten even uit en nemen nog wat foto’s voor we aan het laatste stuk beginnen.

Het gerestaureerde deel van de muur is een stuk gemakkelijker te belopen. De tegels liggen mooi naast elkaar en de traptreden zijn enigszins gelijk. Het blijft echter wel de muur en hij is behoorlijk stijl!

Kamperen op de Chinese Muur

Wanneer ik aankom op de plek waar we gaan kamperen plof ik eerst neer. Ik neem een flinke slok drinken en rust uit met zicht op de muur die door het landschap slingert. Al vrij snel begint het te schemeren waardoor Miguel en ik besluiten onze tent op te zetten. De wind is behoorlijk sterk en maakt het koud. Tegen het advies van de gids in om onze tent daadwerkelijk óp de muur te zetten, zetten wij hem in een deel van de wachttoren. Daar staat onze tent prima, zo tussen 3 muren in.

Het is even lastig om er in te komen, maar als je er dan eenmaal in ligt is het prima.

Koude avond en slapen op de Chinese Muur

Na het opzetten van de tent laat het eten lang op zich wachten. Niet prettig, want na de hike heb ik behoorlijke trek in iets vullends. En iets warms. De zon is inmiddels onder gegaan en de wind is harder gaan waaien. Zo boven op de muur is dat niet heel fijn en het is dan ook behoorlijk koud. Met moeite weten de gidsen het vuur aan te krijgen, maar als het dan eenmaal aan is, is het fijn om er omheen te zitten.
De gidsen doen hun best om een maaltijd te koken, maar omdat het zo behelpen is valt dat ze niet mee. De hoeveelheid eten is te groot voor de pan en het vuurtje waardoor ik een bord met koud eten krijg. Jammer! Wanneer ze wat worstjes, gekookte eieren en nori-vellen mee hadden genomen en water hadden gekookt voor de instant noedels was dit ook prima geweest. En warm waarschijnlijk.
Na het eten houd ik het snel voor gezien. Ik maak nog wat marshmellows terwijl ik op een warme steen zit, maar daarna kruip ik de tent in. Tijd om te slapen.

Het slapen op de Chinese Muur gaat verrassend goed. Tegen mijn verwachtingen in heb ik het helemaal niet koud en slaap ik vrij goed. Het enige onaangename is de harde ondergrond. Dat ligt toch iets minder prettig dan het zachte matras waar ik thuis op slaap.

Knallend onweer in de ochtend

‘s Ochtends sta ik vroeg op. Ik heb mijn wekker gezien om de zonsopkomst te zien. Als ik uit mijn tent gestrompeld ben zie ik al snel dat ik een zonsopkomst wel kan vergeten. Het is wit, grijs en koud. In de verte hoor ik geknal; ik kan niet vaststellen of het onweer is of dat er ergens vuurwerk wordt afgestoken is (wat geen gek idee is). Ik besluit terug de tent in te gaan en probeer nog wat te slapen.

Een uurtje later is er paniek. Het gerommel dat ik hoorde blijkt onweer te zijn en de donderwolken hebben zich richting ons verplaats. Lichtflitsen schieten om me heen en de regen begint inmiddels steeds harder naar beneden te komen. Als een gek pakken we onze spullen in en maken we ons klaar om te gaan. We zijn op het hoogste punt van de muur en willen zo snel mogelijk naar beneden.
De anderen lijken zich niet zo druk te maken, maar samen met onze Australische vrienden besluiten we te gaan lopen. Niet over de muur (wat we zouden hebben gedaan bij goed weer), maar over een glibberig en heel glad pad. Pad is eigenlijk nog een te goede omschrijving voor wat het is. Het is een kronkelig iets dat zich in de jaren heeft gevormd door de regen. Het lopen gaat dan ook allerminst gemakkelijk. Ik heb weinig grip door de gladheid en met 10 kilo op mijn rug moet ik echt mijn best doen om niet te vallen. Miguel heeft het ook lastig en glijdt meer dan eens uit. Eenmaal zo erg dat hij denkt zijn pink te hebben gebroken.

Terwijl we afdalen blijft de regen vallen. We stappen in stilte voorzichtig naar beneden. Ik mijn hoofd speelt zich een mantra af; “niet vallen, concentreren, voorzichtig, niet vallen”. Dit is niet wat ik van het slapen op de Chinese Muur had verwacht!
Na een tijd gelopen te hebben hoor ik stemmen. De anderen beginnen ons in te halen. Ik vraag me serieus af hoe ze dat hebben gedaan in dit weer, maar ik laat ze. Ik vind het ook een geruststelling om te weten dat ik nog altijd in de goede richting ga.

Na een tijd lopen gaat het zandpad over in een echt pad met tegels. Een teken dat ik dichterbij de bewoonde wereld kom. Het weer klaart op; de regen wordt minder en enkel in de verte is nog wat gerommel te horen.
Uiteindelijk kom ik bij een soort parkeerplek uit waar een ons busje op ons staat te wachten. Ik gooi mijn backpack af, neem een flinke slok water en kom tot rust, blij dat ik veilig beneden heb weten te komen.

Kamperen op de Chinese Muur

Helaas was deze hike en overnachting niet helemaal wat ik had gehoopt. Mijn idee van slapen op de Chinese Muur was toch iets anders. Ik had gehoopt op een mooie zonsondergang en een schitterende sterrenhemel. Jammer genoeg werd ik getrakteerd op een fikse onweersbui. Hoewel de ervaring geweldig was, was het natuurlijk mooier geweest wanneer het niet zo had geregend.

Bekijk ook mijn vlog!

Praktisch

Zoals ik in het begin zei ben ik met een organisatie gegaan. Er zijn verschillende tourbedrijfjes die dit soort trips aanbieden. Je kunt ook zelf naar de muur gaan en een nachtje kamperen. Diverse bronnen zeggen dat Badaling daarvoor de beste plek is. Je schijnt gewoon door te moeten lopen tot dat je geen mensen meer ziet. Ik zeg niet dat dit het beste idee is, maar het is een optie.

Zou jij willen slapen op de Chinese Muur?