Wanneer je in Harbin bent en daar het beroemde ijsfestival bezoekt is het de moeite waard om wat langer in Heilongjiang te blijven. Je kunt in Heilongjiang namelijk ook skiën, wat erg leuk kan zijn. Skiën is leuk, maar het is nog leuker en mooier om naar China Snow Town af te reizen dat zich op een kleine 300 kilometer van Harbin bevindt. Ga je naar China Snow Town? Dan beleef je een echte wintervakantie in China! Hoe sprookjesachtig en schattig dit plaatsje is laat ik je in deze blog zien.
De reis naar China Snow Town
Je kunt vanaf Harbin met een shuttle bus naar China Snow Town reizen. Zelf kocht ik kaartjes voor deze bus via WeChat, maar ik denk dat je in Harbin goed bij je hotel terecht kunt om het te regelen. Vraag daar dus zeker naar wanneer je van plan bent om China Snow Town te bezoeken. Zelf reisde ik van Harbin naar Yabuli en vanaf daar nam ik een bus naar China Snow Town. Het is een vaste route, dus ook als je niet in Yabuli stopt zul je hier langs komen.
De tickets voor de bus naar China Snow Town had ik al ruim op tijd gekocht en op eerste kerstdag stapte ik in de bus. De rit van Yabuli naar China Snow Town is niet heel lang, met zo’n 2 uur zou je van de ene plek naar de andere plaats moeten kunnen rijden. Er staat 2 uur voor de reis, wanneer het mooi weer is. Nou was het op eerste kerstdag ook wel mooi weer, maar niet voor een lange autorit.
In de ochtend zag ik bij het ontwaken dat het sneeuwde! Prachtig natuurlijk! Een witte kerst, dat had ik in jaren niet meer gehad. Het was echter wat minder prettig met de autorit in het vooruitzicht. De uren gingen voorbij en de sneeuw bleef maar vallen. Er zou dus door de sneeuw gereden moeten worden.
Onderweg bleek al snel dat we met onze bus door een heuse sneeuwstorm aan het rijden waren. We konden zo’n 50-100 meter vooruit kijken, de weg lag vol sneeuw en het was bést glad. Dat het glad was hebben we onderweg ook een paar keer gezien; een paar auto’s waren gaan glijden en we zagen twee touringcars die elkaar vol geraakt hadden. Echt ontspannen in dat minibusje zat ik niet.
Gelukkig paste de chauffeur zijn snelheid heel goed aan en we reden soms echt stapvoets. Na een uur of 4, 5 hadden we veilig en wel China Snow Town bereikt en konden we inchecken bij ons hotel en wat gaan eten.
Thema-restaurant – eten bij het leger
Na snel de tassen in onze kamer bij Linzi Cottage gezet te hebben trokken Miguel en ik er weer op uit. Op zoek naar een plek om te eten! Wat snel opvalt is hoe schattig het dorpje is. De huizen gaan schuil onder een dik pak, verse sneeuw en aan alle huizen hangen meerdere rode lantaarns die het geheel er enorm sprookjesachtig uit laten zien. Het ziet er, ondanks de drukte en de commercie, echt heel leuk en schattig uit.
In tegenstelling tot wat ik online had gelezen en begrepen is er een overvloed aan restaurants in China Snow Town. Je hoeft je hier écht geen zorgen te maken om het eten. Wij lopen niet te lang rond, de temperatuur is inmiddels gedaald tot ver onder het vriespunt, en als we een soort thema-restaurant vinden besluiten we daar naar binnen te gaan.
Het thema is overduidelijk ‘leger’, maar het is enigszins minimalistisch uitgevoerd. Bij binnenkomst worden we ontvangen door serveersters in legeroutfits, er hangen riemen aan de muur met daarin wat munitie en verderop in het restaurant zijn de muren bekleed met vlaggen. Je kunt het minimalistisch noemen, maar het werkt wél. Wanneer ik binnenga zitten er al een paar mensen aan de tafeltjes en gedurende de tijd dat ik er ben komen er alleen maar mensen bij. Er is zelfs een rij ontstaan wanneer Miguel en ik weer weggaan.
Het eten was er prima (bestel de lamspiezen zéker!) en de prijzen zijn redelijk. In eerste instantie vond ik het wat prijzig, maar Miguel herinnerde me er aan dat de porties in het noorden van China echt enorm zijn en daarom dus wat duurder.
Rode lantaarns aan de huizen
Overal waar je loopt in het sneeuwdorp zul je de rode lantaarns aan de huizen zien. In de avond gaan ze aan en dat zijt er allerschattigst uit. Je vindt de huisjes met lantaarns in de hoofdstraat, maar ik raad je aan om daar vrij snel doorheen te lopen en één van de vele zijstraatjes in te gaan. Je vindt vooral heel mooie en rustige straatjes tussen de hoofdstraat en de rivier.
De Chinezen lopen vooral door de hoofdstraat waardoor het in de zijstraatjes echt een stuk rustiger is. In deze kleine straten vind je geen felle lichten van restaurants of winkeltjes waardoor je er veel meer goede plekken vindt voor mooie foto’s. Ik moet overigens eerlijk bekennen dat ik het maken van mooie foto’s in rood licht echt heel moeilijk vind. Geen enkele foto is dan ook écht goed gelukt.
Lekker lokaal; slapen op een kang en een typisch Chinees ontbijt
We lopen rond door het dorpje, gaan een soort museum in (even uit de kou!), maken foto’s en filmen, vragen ons af of we 100RMB zullen betalen om een apart deel van het dorpje in te gaan en gaan dan terug naar onze cottage.
We slapen in Linzi Cottage, wat iets verder van het centrale punt in het dorpje ligt. Een prima locatie want het is er heerlijk rustig en stil. Bij het boeken van de accommodatie kiezen we er voor om wat ‘traditioneler’ te slapen en we besluiten voor deze plek te gaan met kang bedden. De kang is een bed waarbij de onderkant deels open is, deels gesloten en waar men vroeger een pot, of bak, met warme kolen onder zette. Op die manier heb je in de winter ‘s nachts, en overdag, een fijn warm bed. De kang in onze accommodatie is iets moderner; we hebben geen kolen onder het bed, maar het bed is wel verwarmd! Verder is er, ook traditioneel, geen echt matras, maar zijn er dikke lakens waar je op slaapt. De tweede nacht was dat net iets minder comfortabel.
China Snow Town is voornamelijk bekend en populair bij de Chinezen, er komen maar weinig buitenlandse toeristen. Je kunt dan ook een typisch Chinees ontbijt verwachten bij je hotel. In de Linzi Cottage was dat niet anders; je krijgt warme sojamelk, pap, mantou (een simpel gestoomd broodje), gezuurde groentes, en een ei. Van de sojamelk en de 2 soorten pap mag je zoveel pakken als je wilt, van de rest moet je het met één (schaaltje) doen. De eigenaar bleek heel aardig en gaf, nadat ik had verteld dat we de groenten niet zouden eten, ons een extra broodje en ei. Scheelde toch weer!
Wandelen door de sneeuw en het bos
Na het ontbijt is het tijd om erop uit te gaan! Bij het verlaten van onze ‘cottage’ zien we een uitkijktoren waarvan we opklimmen. De klim is door de sneeuw niet zo makkelijk, maar absoluut de moeite waard. We hebben er een mooi uitzicht over het dorpje en zien heel veel besneeuwde huisjes.
Vanaf de klimtoren lopen we naar een pad waar we eerder een paard met wagen over hebben zien lopen. We willen graag door het bos lopen, en het lijkt of we die richting op moeten.
Al snel blijkt dat er écht veel sneeuw ligt. We gaan over een klein pad waar ik een paar keer naast stap. Zodra ik dat doe zak ik tot mijn knieën weg in de sneeuw! Wanneer we op het grote pad uitkomen lopen we hier een stuk over, maar als snel blijkt dat het bos een stuk verder weg is als gedacht. Terwijl we nog op het pad staan komt een paard met wagen ons tegemoet. Miguel en ik staan beiden aan een andere zijde van het pad en blijven staan zodat de menner er zonder problemen langs kan sturen. Dan gaat het opeens snel; het paard of de menner doen iets onverwachts en Miguel stapt snel opzij; hij wil immers niet geraakt worden. Opzij betekent alleen wel; de sneeuwduin in! Gelukkig is het een snelle landing, maar Miguel lijkt op een sneeuwpop en wil snel weg!
In stilte langs besneeuwde bomen
De route naar het bos en de paarden laten we voor wat ze zijn en we lopen naar het ‘hart’ van het dorpje. Naast het plein, waar ‘s avonds een vuur brandt en mensen dansen, bevindt zich het begin van een pad door het bos. Een pad van een kilometer of twee, recht door het bos en met een paar ‘vertakkingen’ naar plekken waar je in de sneeuw van een helling kunt glijden.
Het is ochtend en er is bijna niemand buiten en dus ook niet op het pad. We besluiten het pad op te gaan, niet wetende waar we uit zullen komen of hoe lang het is. Het wordt een prachtige wandeling. Er is bijna niemand anders en we hebben dit mooie plekje van de Snow Town bijna voor onszelf. De sneeuw ligt nog altijd op de takken (wat me enigszins verbaasd) en het is simpelweg prachtig. Op sommige plekken maken de bomen plaats voor een pittoresk uitzicht over het dorpje met haar rode lantaarns.
Het pad blijkt parallel aan het dorpje te lopen en wanneer we van het pad afstappen staan we aan het eind van de ‘hoofdstraat’ waardoor we teruglopen.
Glijden, sneeuwscooter, hondenslee
Voor wie tijdens zijn wintervakantie in China meer wil doen dan alleen wat rondlopen, dat kan in China Snow Town. Aan de rand van het dorpje vind je zoals ik eerder schreef een plek waar je met een paard en wagen door de besneeuwde bossen kunt rijden. Aan de kant van de rivier is een klein park waar je op een grote rubberen band van de berg af kunt glijden of met een sneeuwscooter over de rivier kunt scheuren. In de hoofdstraat vind je om de paar meter mannen met hun hand en slee. Ook daarmee kun je een tochtje maken, zou je dat willen.
Wij hebben alleen maar gewandeld en dat was voor ons genoeg.
Terug naar Harbin
Ik verbleef 2 nachten in China Snow Town wat echt lang genoeg is. Wanneer je in de middag aankomt heb je de avond en de hele volgende dag. Je zou er zelfs voor kunnen zorgen om de laatste bus terug te nemen naar Harbin. Je komt dan laat in Harbin aan, de rit duurt zo’n 5 uur, afhankelijk van het weer.
Zorg er in elk geval voor dat je niet langer dan 48 uur in China Snow Town blijft; zo lang is je kaartje namelijk geldig. Voor dit mooie plaatsje moet je namelijk wél een entreeticket kopen. Ik betaalde voor mijn entree 120RMB. Bij het verlaten van de China Snow Town werd mijn entreebewijs niet gecontroleerd, dus ik had langer kunnen blijven, had ik dat gewild.
Op de terugreis zag ik een paar prachtige plekken waar ik graag had willen stoppen. Om terug naar Harbin te komen moesten we door de bergen en bossen. Door de sneeuw en de lage temperaturen was de sneeuw aan de bomen bevroren en dat zag er prachtig uit! Op een paar plekken (allemaal voor Yabuli) kun je stoppen om dit natuurverschijnsel te bewonderen, maar dat was helaas niet aan mij besteed.
Heb jij ooit wel eens zo veel sneeuw gezien? Of een net zo schattig dorpje? Laat het weten in een reactie, vind ik leuk!
