Tempels, Gebedsmolens en Regen in Wutai Shan

Wutai Shan, ik had me er zo op verheugd. Groene bergen waar ik zou kijken, schattige wolkjes die zouden zweven door de lucht en monniken die rond zouden lopen bij de vele tempels. Helaas vielen die plannen letterlijk in het water. Bij aankomst op één van China’s heilige bergen viel de regen namelijk met bakken uit de hemel.

Wutai Shan – Tempels, gebedsmolens en regen

Regen & Onweer. Ik wil niet

Na een lange busrit rol ik enigszins vermoeid en verreisd uit de bus. De rit van Pingyao naar Wutai Shan is al niet de kortste en doordat we een tijd stil stonden hebben we vertraging opgelopen. Door de lange rit en de vele wolken die in de bergen hangen is mijn humeur al niet al te best. Wanneer ik vervolgens uitstap en het vijf minuten later begint te hozen spoelt het laatste restje goede humeur dan ook het riool in, samen met de liters water die uit de hemel komen vallen.

We lunchen, luisteren naar toespraken, ik drink nog maar eens een glaasje baijiu (voor de guanxi), en schrik me een ongeluk wanneer het hoofd van de county me vertelt dat er in mei nog sneeuw viel op de plek waar we nu zijn. Say what?! In mei is het zomer, dan horen er ijsjes uit de lucht te vallen, geen sneeuw.

Na de lunch ga ik terug naar m’n kamer. Inmiddels is het ook gaan onweren en zie ik een bezoek aan Wutai Shan écht niet zitten. Behalve dat ik niet nat wil regenen heb ik ook geen zin om, als langste van de groep, als bliksemafleider te fungeren.

Tempels & gebedsmolens

Na lang wikken en wegen is de organisatie er ook van overtuigd dat het niet veilig én zinloos is om de bergen in te gaan. In plaats daarvan zullen we een aantal tempels bezoeken die rondom de berg staan.
Zoals het gaat met grote groepen verspreiden de mensen zich al snel over het tempelcomplex. Door de regen heen probeer ik me langs Boeddhabeelden en gebedsmolens te manoeuvreren: het is verrassend genoeg nog best druk op deze druiligere middag.

Ik loop soms met de gids op, soms een stuk alleen om me dan weer aan te sluiten bij anderen. Mijn grote camera blijft veilig weggestopt in mijn rugtas, ik wil het risico niet nemen dat er water inkomt. Foto’s maak ik daarom met mijn telefoon en dat gaat gelukkig prima.

Op een bepaald moment loop ik richting de gebedsmolens. De tempel waar ik dan ben is stiller en rustiger dan de voorgaande. Het regent nog altijd en monniken zitten binnen. Ze chanten, zeggen gebeden op. Met de regen op de achtergrond lijkt het extra bijzonder te worden om ze daar zo te zien zitten en horen. Het monotone ritme en geluid werken rustgevend.
Zo rustgevend dat mijn gedachten wegdrijven, al starend naar de gebedsmolens. En die gedachten gaan zo ver weg dat ik niet merk dat ik al ruim een kwartier naar de molens aan het kijken ben. Noch merk ik dat de rest van de groep al verder is gegaan.

Terug op aarde

Wanneer ik uit mijn droomwereld ontwaak is het niet alleen gestopt met regenen, mijn reisgenoten zijn ook verdwenen. Waar ik ook kijk, ik zie ze nergens. Help, ze zijn zonder mij verder gegaan! Ik loop naar de in- / uitgang in de hoop ze daar te treffen, maar helaas. Niemand. Er zijn twee routes die ik kan nemen, maar omdat ik werkelijk geen idee heb welke kant iedereen op gegaan is besluit ik op dezelfde plek te blijven. Ik probeer te bellen, maar omdat ik een Beijing-nummer heb en in Shanxi ben gaat dat niet. Op miraculeuze weet mijn telefoon echter een wifi-signaal op te pakken en kan ik via wechat in contact komen met wat mensen. Ze zijn niet ver en als ik na hun aanwijzingen de uitgang doorkom kan ik ze in de verte zien. Zo snel als ik kan haast ik me door de regen naar ze toe. Hoewel ik het nooit erg vind om alleen te reizen is het toch fijn weer bij de groep te zijn.

Terug naar Wutai Shan

Deze kennismaking met één van China’s 4 heilige bergen was op het moment en achteraf echt niet wat ik er van had verwacht. Ik had gehoopt op een blauwe lucht, op z’n minst op dróóg weer, maar helaas. Verder had ik het geweldig gevonden écht deze bijzondere berg op te kunnen, te kunnen hiken en mijn longen met frisse lucht te kunnen vullen.
Ik hoop dan ook ooit nog eens terug te gaan en die ervaringen wel te hebben en er een echte outdoor ervaring van te maken.

Ik bezocht Wutai Shan op uitnodiging van het toerismebureau van Shanxi en China Daily.
Lees voor meer info mijn disclaimer.