Een reiziger in China
Het expatleven kan best bijzonder zijn. Ik vind mezelf geen échte expat omdat ik er zelf voor gekozen heb om in het buitenland te wonen en werken en niet door een bedrijf naar het buitenland gestuurd ben. Tijdens mijn leven in het buitenland heb ik onder andere in Finland (als student) en in China gewoond. In China woonde ik in Shaoxing, Shenyang en Beijing. Over mijn ervaringen in beide landen lees je in deze categorie.
Soms heb ik van die dagen. Dagen die anders zijn dan de ‘normale’ dagen. Dagen waarom dingen niet gaan zoals ze zouden moeten gaan. Dagen dat ik even helemaal klaar ben met China. Gisteren was zo’n dag en vandaag is zo’n dag. Hoe dat zo kwam lees je in mijn blog van vandaag. Mijn blog over frustratie in China.
Ik ben in Shenyang! Ik ben verhuisd! Per trein! Voor ik naar China vertrok had ik nooit gedacht dat ooit te doen. Ongeveer twee weken geleden kwamen Miguel en ik aan op het station van Shenyang. En wat hadden we een geluk; het station werd verbouwd en was een ware puinhoop! Heerlijk om je daar een…
De afgelopen maand is er veel gebeurd. Bijna te veel om allemaal op te kunnen schrijven. Vooral omdat ik eigenlijk niet veel tijd heb om dit blogje te schrijven. Over minder dan 8 uur zit ik namelijk in de trein. De trein richting Shenyang.
De afgelopen 5 weken vierde ik allerlei feestdagen in China. Géén Chinese feestdagen, maar westerse. Zo vierde ik voor het eerst in mijn leven Thanksgiving, introduceerde ik Sinterklaas en vierde ik samen met vrienden Kerstmis en Oud & Nieuw. Ik vertel je in deze blogpost alles over mijn feestdagen in China.
Had ik de vorige keer weinig te vertellen over het lesgeven op Richard English International, momenteel is er veel gaande en dus ook veel te vertellen! Pak er een kop thee bij en lees mee met mijn avonturen.
April en mei stonden in het teken van de ‘CCTV English competition’. De CCTV competition is een wedstrijd waaraan iedereen in China mee kan doen. Kinderen van slechts 5 jaar doen er aan mee, maar ook universiteitsstudenten van 25 jaar. Ik deed niet mee als kandidaat, maar ik mocht plaatsnemen in de jury!
Zoals ik een tijd geleden schreef; ik ben weer ziek. En niet een klein beetje, behoorlijk. Ik blafte als een zeehond, kon nauwelijks ademen en moest van al dat hoesten zelfs een paar keer overgeven. Ik besloot dat het weer tijd was voor een bezoekje aan het ziekenhuis.